Przystanek Drzewo Życia [Thanatos i Tib]

[Tib]

Kiedy Thanatos spojrzał mu w oczy, Tib obawiał się tego co za chwilę dane mu będzie usłyszeć i niestety jego podejrzenia się ziściły. Słysząc słowa gwardzisty Tib westchnął ciężko i na moment spuścił łeb próbując jakoś to wszystko sobie ułożyć.
Kiedy z powrotem podniósł wzrok z jego spojrzenie bił wyraźny chłód a z pyska zniknęły wszelkie ślady po poprzednim uśmiechu.
-Zdajesz sobie sprawę, że nie jest jeszcze dorosła, prawda? - zapytał lodowatym tonem. Tib z trudem panował nad swoimi emocjami i z chęcią dał by teraz gwardziście w pysk. Powstrzymywało go to, że na szkoleniu nauczono go, że tylko słabi i wyjątkowo nieudolni dowódcy zniżają się do bicia swoich podwładnych.

[Thanatos]

Thanatos od razu zauważył, że Tib już gotuję się od środka. - Tak zdaję sobie o tym sprawę, tylko nie myśl sobie o czym pewnie od razu powiedziałeś. Poczekamy z tym. Myślałem, że nie będziesz wściekły przez to, że ci to powiem. Chciałem, żebyś o tym wiedział. - odczekał chwile i dodał. - Noc na to nie poradzę, że ja kocham ją, a ona mnie.

[Tib]

Słysząc tłumaczenie gwardzisty Tib miał wrażenie, że zaraz szlag go trafi.
-Na miłość przodków Than, przecież to jeszcze dziecko- warknął jednocześnie świdrując brązowego wściekłym spojrzeniem.
-Jako starszy i rozsądniejszy z waszej dwójki powinieneś ją uświadomić, że taki związek może nie być najlepszym pomysłem-powiedział, chociaż nie był pewien które z tej dwójki było bardziej rozgarnięte. Ostatnimi czasy Than odwalał coraz dziwniejsze akcje.
-A czy chociaż przez chwilę pomyślałeś jak się z tym poczuje Nilimia kiedy jej ojciec sprowadzi do jaskini niewiele starszą od niej lwicę!?-tym razem Tib nie był w stanie powstrzymać narastającego w nim gniewu i najzwyczajniej w świecie wrzasnął na brązowego.
- Teraz już wszystko rozumiem, zaniedbywałeś własną córkę, bo uganiałeś się za innymi lwicami- rzekł, gdy emocje powoli zaczynały już z niego schodzić.
-I z czym masz zamiar poczekać, skoro nie potrafisz poradzić sobie nawet z jednym dzieckiem? -

[Thanatos]

Than znów czuł się podzielony w środku. Z jednej strony mógł nie mówić Tibowi o tym związku, ale z drugiej zrobił to bo chciał, aby jego przyjaciel o tym wiedział.
Z jednej strony Tib miał trochę racji, ale z drugiej Thanowi podobała się Raisa, a on podobał się jej. Po prostu zakochali się w sobie, a no to nie można było poradzić.
Tib rozumiem, że jesteś zły, ale postaraj się mnie zrozumieć. Już za chwilę będzie dorosła. Zrozum, że nic nie zrobię. To byłoby niemoralne z mojej strony i doskonale o tym wiesz, że taki nie jestem. - Mówiąc ostatnie zdanie popatrzył Tibowi prosto w oczy.
Po chwili Tib mówiąc kolejne zdania krzyknął na Thana i ten wtedy nie wytrzymał i wydarł się na Tiba z tak wyrazem twarzy jakby chciał jemu coś zrobić. - Kurwa, to nie tak!!! - Gwardzista krzyknął tak głośno, że z pobliskiego drzewa odleciały ptaki. Po chwili odwrócił i usiadł tyłem to Tiba. Musiał odreagować więc potarł kilka razy pazurami o skałę. Po ostatnim zdaniu Tiba Thanantos opuścił łeb i nie wytrzymał, z oczu poleciały mu łzy. - Ja się do tego nie nadaję, wszystko mnie przerasta... - Powiedział patrząc pod siebie.

[Tib]

Widząc zachowanie Thana, Tib spuścił łeb i pokręcił nim z dezaprobatą.
-Może też trochę przesadziłem? -przeszło mu przez myśl.
W końcu widział po sobie, że po tym jak zginęła większość Pierworodnych jemu też trochę odwalało. Może stąd wzięły się te wszystkie dziwne zachowania gwardzisty? No nic, na dobrą sprawę byli przyjaciółmi i Kanclerz nie miał zamiaru zostawiać brązowego w takim stanie. Tib ruszył w jego kierunku i przysiadł tuż obok towarzysza samemu spuszczając przy tym łeb.
-Niby tak znam się na dzieciach a to przecież mój syn nie chciał z mojego powodu wracać na Lwią Ziemię- rzucił delikatnie podnosząc łeb i spoglądając przy tym na Thana.
-Zawsze chciałem, żeby był taki jakim go sobie wymarzyłem, ale dopiero od niedawna zrozumiałem, że powinienem go zaakceptować takim jaki jest. To właśnie dlatego od samego początku opiekowałem się Nilimą, liczyłem, że w ten sposób jakoś pomniejszę swoje winy- powiedział, pod koniec pozwalając sobie na głośne westchnienie.
-Nadajesz się, tylko musisz się tego nauczyć, w końcu nikt nie rodzi się dobrym ojcem, co nie? -rzekł posyłając gwardziście przyjacielski uśmiech.
-Jeżeli chodzi o Raisę, to martwię się jedynie, że jej uczucie może być tylko młodzieńczym zauroczeniem, które niedługo przeminie. Dlatego też prosiłbym cię, żebyście ograniczyli ze sobą kontakt- powiedział spoglądając prosto w ślepia Thanatosa.
-Oczywiście do momentu aż Raisa dorośnie. Jeżeli do tego czasu pomimo rozłąki jej uczucie do ciebie przetrwa, to znaczy, że jest ona wystarczająco silne, byście w przyszłości mogli tworzyć szczęśliwą rodzinę. Co o tym sądzisz Than?

[Thanatos]

Gdy Tib zaczął mówić o swoim synie, poczuł się trochę lepiej, że nie on sam był w takiej sytuacji. Po czym też spojrzał lekko na Tiba.
Tib tylko mi nie chodzi o to, że ja nie akceptowałem Nilimy. Chodziło o to, żeby ona zachowywała się tak jak należy, bo według mnie w ostatnim czasie przesadza. - po czym sam po chwili westchnął.
Gdy usłyszał jak Tib mówi o ojcostwie pojawił się mały uśmiech na jego twarzy.
Natomiast, kiedy wrócili na rozmowę o Raisie powiedział. - ehhhh, nie wiem co mam ci powiedzieć... - Nie miał bladego pojęcia czego Tib chciał od niego teraz usłyszeć

[Tib]

-Wydaje mi się, że właśnie o to chodzi mein Freund- odparł, posyłając mu przy tym delikatny uśmiech.
-W gruncie rzeczy Nilima nie zrobiła nic złego a po tym wszystkim miała prawo się na ciebie wkurzyć- powiedział spoglądając prosto w thanowe ślepia.
-Tak samo było z Hakim, moim zdaniem też zachowywał się niewłaściwie, podczas gdy tak naprawdę on chciał być sobą- Tib miał nadzieję, że szybko zakończą ten temat, bo z każda chwilą Kanclerz odczuwał coraz większe wyrzuty sumienia.
-Prawdę- odparł krótko.
-Powiedz mi to co o tym myślisz, tylko szczerze.

[Thanatos]

Ale za co przepraszam. Starałem się jak mogłem. Już nie miałem pomysłu co mogę innego zrobić w stosunku do niej. - Wkurzał go strasznie temat córki, ale musiał wreszcie coś z tym zrobić.
Natomiast jeśli chodzi o Raise, to na pewno nie zrobię tego, że nie będę z nią teraz w ogóle rozmawiał, nie ma opcji. Ale razem się zgodziliśmy, że na razie nie będziemy o tym nikomu mówić oprócz właśnie zaufanych osób... w moim przypadku byłeś to ty. - Popatrzył na przyjaciela z ironią. - No i nie będziemy się z tym obnosić.

[Tib]

-Rozumiem- odparł jednocześnie wykonując delikatne skinienie łbem.
-Moje zdanie już poznałeś, ale zróbcie co uważacie za słuszne- dodał, po czym spojrzał w kierunku Lwiej Skały. Zdecydowanie siedzieli tutaj już zbyt długo a kanclerz miał dziwne wrażenie, że po powrocie czeka kilka spraw do załatwienia.
-Ale jeżeli po tym Nilima nie będzie chciała na ciebie patrzeć, to nie będę dłużej brać twojej strony i wezmę ją pod swoją opiekę- rzekł nieznoszącym sprzeciwu tonem. Tib zdawał sobie sprawę, że relacja Thana z córką nie wyglądała najlepiej a pojawienie się niewiele starszej Raisy mogło dodatkowo wszystko pogorszyć. Kanclerz nie chciał, by zdesperowana młoda uciekła z Lwiej Ziemi więc był gotowy zapewnić jej opiekę.
-Odprowadzisz Ven pod Skałę? Ja zafunduję sobie mały patrol. Trochę świeżego powietrza przed powrotem do szarej codzienności kanclerza- rzucił wesołym tonem, po czym ruszył w kierunku rzeki.
z/t

[Thanatos]

Tak jasne. - powiedział i zaczął myśleć nad tym co powiedział Tib chwile wcześniej. Na Prawdę nie było szans na to, że nie dogada się z córką. A co jeśli jednak mu się nie uda? Nie brał tego nawet pod uwagę, bo w to nie wierzył, po czym ruszył z Ven pod lwią skałę skupiając wzrok na zachodzącym słońcu.

/zt