Podnóże

[Silver Hunter]

Gepard popatrzył na Ushindiego, który bardzo się zmienił, odkąd widział go po raz ostatni. Nie był już młodym, nieopierzonym lwiątkiem, tylko dużym i silnym lwem z bujną grzywą.
- No proszę, odkąd widzieliśmy się ostatnim razem, byłeś mniejszy ode mnie, a teraz nabrałeś krzepy - stwierdził, przyglądając się muskularnej sylwetce stojącego przed nim lwa, który teraz był sporo większy od niego, a okazała grzywa dodawała mu powagi i majestatu.
- Ja, cóż, często tu przychodziłem w nadziei, że was odnajdę i znów stworzymy tu stado. Nieraz śniłem o waszym powrocie, aż w końcu się stało. Nawet nie wiecie, jak się cieszę, że znów możemy tu być. Bardzo mi was wszystkich brakowało - powiedział szczerze, rozglądając się po znajomych pyskach. Wśród lwów dostrzegł również hienę i goryla, którzy trzymali się nieco na uboczu.
- Ta hiena i goryl, oni też są z nami? Nigdy wcześniej ich nie widziałem. Można im ufać? - zapytał Tiba, który stał najbliżej niego, odprowadzając wzrokiem odchodzącą hienę ze zmarszczonymi brwiami.

[Shanteeroth]

Być może specjalnie zadał to pytanie, nie sądziwszy, że to będzie miało jakąś rację bytu. Jednakże miało. I co więcej, dostał parę takich od Avu. Trochę szczęśliwy traf! Od razu wyciągnął dwie takie
- To te? Jeśli tak, to pomoże - Zapytał się @Shanteeroth upewniając się. Gdy doczekał się od niej potwierdzenia, bądź nie to ruszył dalej, nawet jeśli zwierząt nieco przybyło i ubyło, to było dobre miejsce, aby zacząć poszukiwania, nawet jeśli nie planował już zbyt długo przy nich być. Spojrzał na Pomnik Ziemi, za każdym razem robił na nim wrażenie, ale nie zdecydowałby się tutaj zamieszkać, choć tym razem bardziej oceniał jakby się ryk z niego rozniósł...
- Jeśli jest w pobliżu, to w dwie iskry go znajdziemy... O ile nie podkuli ogona - Powiedział do lwicy, podchodząc już pod podnóże skały. To co on planował miało prawo się udać, ale nie liczył na to. Bardziej chciał dać lwicy dobry początek i nadzieję na szybkie rozeznanie się czy jeszcze żyje...

Zaśmiała się szczerze, dostrzegając, jak lew wyciągnął marule. Pokręciła z rozbawieniem głową. Mały gest, pozornie niewiele znaczący, a jednak mimo wszystko - zadziałał.
- Znając Nabo, wyczuje je z daleka. A najlepiej by je wyczuł, gdyby zaczęły fermentować - podsumowała tamtego. Brzmiało jak przytyk, niemniej bez trudności można było wyczuć, iż to był tego rodzaju złośliwość, jaką obdarza się jedynie najbliższe sobie stworzenia, uszczypliwość pełna ciepła.
- Jaki masz plan? - spytała wprost.

@Ignis

[Piegus]

Machnął ogonem. Wiele się działo w tak krótkim czasie
-Chodź Silver- Podszedł do geparda i poklepał go po plecach- Idziemy zając las- dodał z dumą. Nie chciał z tym zwlekać. Co prawda szary gepard był dla piegowatego kimś obcym ale ufał ojcu. Skoro wysyła ich razem tam, to i Piegus ma zaufanie do tej osoby.
Szturchnął go swoich kudłatym łbem jeszcze w bok i sam wyszedł idąc do lasu. Liczył, że ten zaraz do niego dołączy.
zt

@Silver Hunter

[Silver Hunter]

- Tak, czas przywrócić granicę naszego stada - gepard uśmiechnął się do szarego lwa i wraz z nim opuścił podnóże Lwiej Skały, kierując się w stronę rosnącego nieopodal lasu.

z/t

[Ignis]

Spojrzał z uśmiechem na @Shanteeroth, czyli jest szansa, aby zadziałało. Z kolei na jej pytanie odpowiedział tyko...
- Zobaczysz - Wyszczerzył kiełki, po czym ruszył biegiem na szczyt posągu ziemi.

/ZT

Edit: 20:00/ 20-08-2023
Wrócił ze szczytu podchodząc do Shantee, nie zawracał sobie głowy innymi, i tak pewnie nawet nikt nie zwrócił na to uwagi. W końcu to lwioziemcy... Jednak nie był to jego problem.
- Jeśli usłyszał to już wie, że go szukasz... - Stwierdził, cała reszta już zależała od niej samej, być może pójdzie jej jak spłatka, albo wręcz przeciwnie... On już zrobił, co uznał za stosowne.
- Tutaj nasze ścieżki się rozchodzą Shantee. Miło cię było zobaczyć pełną życia - Powiedział do niej, zbliżając się blisko do lwicy, przy okazji podarowując jej dwie marule, które pokazał wcześniej. Puścił jej oczko i posłał jej szelmowski uśmiech. Poczekał dłuższą chwilę na jej słowa, gesty i inne czynności jakie chciała zrobić Shantee.
- Do następnego ogniska - Rzucił do niej, gdy odchodził na zachód w poszukiwaniu swojego ucznia.

/ -2 marule dla Shantee
/ZT (sorki, że tak znikam, ale nie chce ci blokować postaci)

[Shanteeroth]

Na uśmiech @Ignisa odpowiedziała grymasem lustrzanym, posyłając mu serdeczny grymas. Pozwoliła mu pójść samemu, nawet, jeśli odrobinę źle się z tym czuła - to w końcu kolejna przysługa z jego strony, za którą nie miała czym zapłacić.

Słysząc przekaz samca, zaśmiała się serdecznie. Jeśli cokolwiek miało tu przyzwać @Nabo, to zdecydowanie były to marule. Uśmiechnęła się do lwa, kiedy zszedł ze skały i podszedł ku niej. Lekko szturchnęła go nosem gdzieś w bar, bo zdaje się, iż możliwym było, aby sięgnęła.
- Dziękuję, za wszystko. Mam nadzieję, że szybko się zobaczymy - odparła, skinęła mu nisko srebrzystym łebkiem. Owoce przyjęła bardziej odruchowo, jak to bywa, gdy ktoś ci coś podaje. Zorientowała się o tym dopiero, gdy Płomień ruszył w dalszą drogę. Pacnęła się w czoło. Ale się dała zrobić, jak byle lwiątko!
W międzyczasie pod skałą się przerzedziło, na co nie zwróciła do tej pory większej uwagi.

[Tib]

Zaraz po opuszczeniu jaskini Tib skierował się na podnóże. Ku swojej ogromnej uldze nie zastał tam całego tłumu oczekującego na jego uwagę petentów, a jedynie jedną lwicę, która już pierwszej chwili wydała mu się znajoma. Niestety w tej chwili nie potrafił przypomnieć sobie jej imienia. Spokojnym krokiem Król ruszył w jej stronę i ostatecznie zatrzymał się w odległości kilku kroków.
-Witaj na Lwiej Ziemi. Wybacz mi proszę moją bezpośredniość, ale czy my już się przypadkiem nie spotkaliśmy- rzucił, jednocześnie posyłając lwicy miły uśmiech. Król dałby sobie łapę uciąć, a może nawet i dwie, że już ją kiedyś spotkał, ale przez ostatni rok w jego pamięci narobiło się zbyt wiele luk żeby mógł z miejsca ją rozpoznać.

@Shanteeroth

[Davu]

Davu bez żadnego postoju, ani bez rozejrzenia, wmaszerował prosto na podnóże, nie zamierzał się czaić, tylko szybko przekazać Mjingowy problem komuś innemu i sam rozeznać się w sytuacji.
Pierwszego, kogo zobaczył był oczywiście Tib, no bo tego trudno przegapić.
Poczuł ulgę na jego widok, ale w sumie to się go tu spodziewał, nie wyglądał na takiego co by dał się zabić tym najeźdźcom, a jeśli już ich tu nie ma, to oczywiste było, że wrócił.
- Przyprowadzam zgubę. - Ogłosił i wskazał w stronę jasnej, grzywiastej lwicy.
Szybko przypomniał sobie słowa obcego samca i wolał to wyrzucić z siebie, zanim zapomni.
- Przynoszę też pozdrowienia od... nie złapałem jego imienia, taki ogromny, ciemnobrązowy lew z bujną grzywą i czerwonymi oczami. - Nie był za dobry w opisach.

@Mjinga

[Shanteeroth]

Sama już nie wiedziała, ile czekała na znak od Nabo. Dłużej, niż chciała. I w zasadzie miała się już zbierać, kiedy ujrzała jakąś dość okazałą sylwetkę, zmierzającą - jak miało się okazać - w jej kierunku. Niegrzecznym więc byłoby odejść. Skinęła mu nisko głową w ramach powitania.
- Och... - odparła w pierwszej kolejności, kiedy @Tib zadał jej pytanie. Spojrzała na niego w zastanowieniu. Cóz, być może miał rację i kiedyś się spotkali, jednak Shantee nijak nie potrafiła skojarzyć okoliczności tegoż spotkania. Musiała zaś jakoś wybrnąć, najlepiej tak, by nie sprawiać nikomu przykrości. Uśmiechnęła się zatem z zakłopotaniem, po czym odpowiedziała: - Wybacz, dla mnie wy, Lwioziemcy, jesteście dość podobni. Nie jestem w stanie teraz skojarzyć, czy mieliśmy okazję się poznać. Jestem Shanteeroth, z Królestwa Oazy - przedstawiła się, skłoniła nisko łbem.
A potem pojawiła się inna parka, ale głupio pisać sama ze sobą, wiec nie będę się zaczepiać. Medyczka jedynie przywitała sie z @Davu oraz jego towarzyszką, przynajmniej, póki nikt bezpośrednio do niej nie zagada.

[Mjinga]

- Strasznie pędzisz! Jak mam podziwiać widoki? - narzekała, a jakże, podążając za samcem. W zasadzie kiedy już ujrzała znajomą sobie skalną formację chciała wspomnieć, że dalej trafi sama, ale ta dziwna samica o wyjątkowo męskim głosie zdawała się być nie najgorszym towarzyszem. Oczywiście nie tak superanckim jak jej najlepsza psiapsi Datura, ale na razie musiała sie zadowolić @Davu...
- Ragir. Ma na imię Ragir - dopowiedziała, wywracając oczyma. A potem uśmiechnęła się najbardziej słodko, jak potrafiła, do @Tiba. - Wiesz może, gdzie znajdę Daturę? Nie chwaląc się, jestem jej najlepszą przyjaciółką - wyparowała, dumnie się prostując.