Co cię nie zabije, to cię wzmocni [Trening Krzepy(+2), Tib i Maru, zakończone(udane)]

[Tib]

Miło, że Maru również posiadał coś takiego jak maniery. Oczywiście nie oznaczało to, że otrzyma od Tiba jakieś dodatkowe fory. W momencie wyprowadzania ciosu generał już był pewien, że uda mi się trafić błękitnookiego, jednak ten w ostatnim momencie zasłonił się pancerzem. Tibowa łapa prześlizgnęła się po powierzchni pancerza, jednak pomimo drobnego niepowodzenia brązowogrzywy nie zamierzał odpuszczać. Kiedy jego łapa znalazła się z powrotem na ziemi, Tib skoczył przed siebie. Liczył, że uda mu się wbić w Maru i zepchnąć go nieco w kierunku granicy kręgu.

[Maru]

Teraz to już dojdzie do bezpośredniego starcia. Tib wprawdzie wyglądał na większego, ale Maru miał dodatkowy balast na sobie. Zapewne będzie on coraz bardziej uciążliwy wraz z upływem czasu i siły. Póki co jednak obaj są wypoczęci, wiec odpowiedział kontrnatarciem i całą swoją zwartą masą nacierał na samca w nadziei, że to właśnie on trafi bliżej granicy.

[Tib]

Tib nieco przeliczył się ze swoimi umiejętnościami, nie doceniając przy tym swojego przeciwnika. Generał nie był przygotowany na tak szybki kontratak i uderzenie Maru odrzuciło go daleko w tył. Mało brakowało a brązowogrzywy znalazłby się poza wyznaczonym obszarem tym samym przegrywając pojedynek. Tak szybko jak tylko był w stanie Tib podniósł się z ziemi, a powstając za pomocą jednej z łap posłał chmurę piachu prosto w pysk Maru. Nie spodziewał się po tym, żadnego specjalnego efektu poza zyskaniem choćby jednej cennej sekundy. Jeżeli udało mu się powstać, generał zacznie okrążać błękitnookiego poruszając się zaledwie pól metra od granicy kręgu.

[Maru]

Najwyraźniej stary Tib dał się zwieść rutynie i został niemało zaskoczony jego śmiałym manewrem. Odrzucił go do tyłu prawie pod granicę. Złoty nie miał zamiaru odpuszczać, a skoro nadarzyła się okazja na szybką wygraną to grzechem byłoby z niej nie skorzystać. Znowu ruszył naprzód i lepiej dla generała byłoby jednak odskoczyć, bo rozpędzony lew nawet nie miał czasu zareagować na sypnięcie piachem inaczej niż zamknąć oczy. Za to leciał na ślepo i jak nie trafi w lwa to sam wybiegnie za granicę.

[Tib]

Przez sypniecie piachem Tib stracił cenny czas który mógłby wykorzystać na wykonanie uniku. Zamiast tego lew przywarł do ziemi, licząc, że rozpędzony Maru potknie się o niego i wyląduje za kręgiem.

[Maru]

Niestety, Tib to była zbyt gruba kupa mięcha, by się o nią zwyczajnie potknąć jak postać w kreskówce. Zwyczajnie na niego wpadł, a że leżał dość pewnie na ziemi to zahamował na nim lądując się w jego bok z pełnym impetem. Bolesne zdarzenie dla ich obu na pewno, Póki co Maru leżał obok generała i próbując nieco oprzytomnieć i pozbierać skołatane myśli, by zrozumieć co się właściwie stało przed chwilą.

[Tib]

Plan Tiba zadziałał częściowo, bo Maru nie udało się wypchnąć go z kręgu, niestety błękitnooki rozbił się o jego bok, co tak troszkę zabolało generała, który potrzebował chwili na otrząśnięcie się. Gdy tylko w pełni zdał sobie sprawę z sytuacji w jakiej się znajduje, Tib czym prędzej dźwignął swoje cielsko z ziemi i wycelował prawą łapą prosto w jedno z nieosłoniętych pancerzem miejsc na ciele Maru.

[Maru]

Potrząsnął nieco głową, żeby odzyskać przynajmniej część świadomości.Tutaj zadziałał instynkt lwa, bo widząc startującą do niego łapę zamachnął się głową, żeby ten cios przyjąć na czoło. W ogóle nie myślał teraz o zasadach tego pojedynku, wstrząśnienie jeszcze mu do końca nie przeszło. Tyle dobrego dla Tiba, że się na niego nie rzuci, bo nie byłby w stanie to zrobić w tej chwili, a w takim ferworze walki i niepełnej świadomości trening mógłby się zakończyć nawet krwawo.

[Tib]

Widząc manewr Maru, Tib miał pewność, że jego łapa trafi prosto w czoło więc w miarę możliwości spróbował załagodzić swój cios by za chwilę nie trzeba było prowadzić pokonanego na wizytę do Datury.
-Dobra walka synu- rzucił gdy było już po wszystkim i klepnął samca w ramię.
-Nie powiem, masz do tego talent i myślę, że szybko się u nas odnajdziesz. W każdym razie odpocznij trochę, zrzuć z siebie pancerz i podejdź do mnie- powiedział, po czym spokojnym krokiem ruszył w kierunku centrum placu. Kiedy przysiadł na zadzie, generał wbił spojrzenie w rekruta, który lada chwila miał stać się pełnoprawnym członkiem stada.

[Maru]

Chwilę mu zajęło ogarnięcie, że tylko trenowali, jak widać ferwor walki zaciągnął go aż nazbyt daleko, a może to chęć szybkiej wygranej pokrzyżowała mu plany i nie był w stanie wykonać swoich założeń taktycznych, a walczył tylko instynktownie po zderzeniu? W każdym razie trening oblał i musiał jeszcze przysiąść i nieco potrząść łbem, żeby wrócić całkiem do rzeczywistości.
Ściągnął już z siebie pancerz, chociaż z niemałym trudem, bo jeszcze mu lekko szumiało w uszach. Nieco chwiejnie podszedł do generała nie wiedząc w ogóle co planuje teraz.