Nadchodzi Burza [Tib, Danusia, Maru, Nana, Nilima, Corrax]

[Aquila]

Dlaczego wszystkie zjawy, upiory i inne duszyce muszą być takie tajemnicze. Ich zamiłowanie do gadania wierszem aż frustrowało niekiedy. Miała tylko nadzieję że jak sama zemrze to nie podzieli ich losu. W chwili kiedy Nana zabrała się do szamańskich inkantacji ona podfrunęła bliżej i przysiadła na kamieniu obok Datury.
Gdzieś już słyszała te zagadki, wbiła swoje zielone ślepia prosto w czerwone oczyska kustosza, próbując przylepić jego mordę do wcześniej napotkanych istot, szybko oderwała spojrzenie od zjawy.
- Generał ma rację. Tu chodzi o sen, druga zagadka dotyczy Kura.- Popatrzyła na Dature z uznaniem, jej odpowiedź dotycząca trzeciego pytania była strzałem w dziesiątkę.
Matka kocha swoje młode nawet jeszcze nim te przyjdą na świat. Ptaki wysiadują jajka dniami i nocami, dbają o to by zarodek dobrze się rozwijał, a przecież takie jajko wygląda jak kamyk. Uniosła kąciki dzioba i pokiwała głową.
- Ale w trzeciej nie chodzi o chorych, ranny i chorym członkom rodziny pomagamy wracać do zdrowia. Mowa jest o starcach, marudnych zramolałych marudach. Kktórych towarzystwo ciężko znieść. - Rzuciła kłapiąc na koniec dziobem. - Swoją drogą... wydajesz mi się znajomy.

[Nilima]

Małej Nilimie słysząc przerażający ryk,przeszły ciarki po grzbiecie. Nie miała nawet zamiaru zerkać na tego, przerażającego lwa. Wystarczyło, że raz zerknęła w jego czerwone ślepia, aby być pewną, że ten lew nie jest zwykły, a zachowanie Tiba to potwierdziło. Miała nadzieję, że dalej została niezauważona, lecz gdy lew zadał pytania, przybliżyła się do innych, dalej nie zerkając w kierunku przybysza. Nie znała odpowiedzi na te pytania, była zbyt młoda ny dużo wiedzieć o życiu. Odpowiedź na trzecie pytanie wydawało jej się dobre,chociaż w jej przypadku to się nie zdarzyło, matka nigdy jej nie kochała, ale ona mimo to rodzinę kocha.
- A może kocha się rodziców? - Powiedziała pytająco i szeptem do innych towarzyszy.
Nie była pewna swej odpowiedzi, ale postanowiła się swoją myślą podzielić.

[Mistrz Gry]

Kustosz wysłuchał uważnie wszystkich odpowiedzi wpatrując się swym przerażającym wzrokiem w każdego z osobna. Jego czarna jak noc grzywa falowała na wietrze, mimo, że wedle wszystkich praw logiki powinna oklapnąć od deszczu, który tak zgęstniał, że jego krople stworzyły zasłonę nie do przejrzenia. Strażnik tajemnic Majeshi Yasiyofaa w końcu uśmiechnął się szeroko, ale był to uśmiech mrożący krew w żyłach, uśmiech istoty którą dawno ogarnęło już szaleństwo.
- Zgadza się, wasze odpowiedzi są właściwie. Chodziło o sen, kura, dzieci i starców. Jestem pod wrażeniem. Okazaliście się godni próby mądrości. Wasz dalszy los nie jest już mą sprawą. Od teraz wkraczacie na teren istot silniejszych niż ja. Nim ruszycie w drogę, to wy macie prawo zadać mi jedno pytanie - jego głęboki, brzmiący głos odbił się echem rezonując w kościach wszystkich uczestników wyprawy. Tymczasem Nana próbowała porozumieć się z krążącymi wokół licznymi zjawami. Wyglądało na to, że ją słyszą, ale nie mogą odpowiedzieć. Ich umęczone pyski zaczęły się do niej zbliżać. Wyglądało na to, że cierpią i próbują coś jej przekazać. Wciąż wskazywały łbami na szczyt góry. Kiedy jedna ze zjaw próbowała się odezwać, nagle płaszczyzna duchowa pociemniała jeszcze bardziej niż zwykle, a Nanie zakręciło się w głowie. Oczy zaszły jej mgłą, a zjawy nagle zniknęły. Poczuła się jakby ktoś wyrzucił ją z trybu medytacji. Coś takiego wcześniej się nie wydarzyło. Nikt poza nią tego nie zauważył, wszyscy patrzyli się na kustosza, który zszedł na bok odblokowując dalszą drogę i czekał na pytanie.

[Tib]

Wychodziło na to, że tym razem wszystko poszło dobrze, chociaż perspektywa, że potem będzie tylko gorzej nie była zbyt zachęcająca. No nic, przynajmniej ich nowy znajomy miał dla nich jakąś nagrodę. Tib uznał że bezpieczniej będzie się na radzić niż palnąć pierwsze pytanie jakie mu ślina na język przyniesie, zwłaszcza że nie doszedł jeszcze do siebie.
-Dobra Kinder, macie może jakieś pomysły o co można by spytać tego uroczego jegomościa? Ja z chęcią dowiedziałbym się co czeka nas na szczycie, ale może macie jakeś lepsze pomysły?-powiedział.
Tylko ostrzegam, jeżeli któreś z Was zapyta dlaczego samce szympansów mają sutki, to jak matkę kocham poleci z tej góry- zastrzegł całkiem poważnym tonem. Nie żeby go to nie interesowało, ale w tej chwili wolał wiedzieć co ewentualnie będzie chciało go zabić.

[Danuta]

Zmierzyła Tiba lodowatym wzrokiem.
- Daję słowo... panie generale - te słowa nadal trudno przechodziły jej przez gardło - Bo jak panu zaraz palnę przez łeb, to przez tydzień będę musiała pana zszywać - wysyczała pod nosem, tak by nikt więcej jej nie słyszał.
Wzięła głęboki oddech na uspokojenie i z pogodną miną godną światowej sławy aktorki spojrzała na przywódcę.
- O ile nie mamy na stanie jakichś filantropów, którzy chcą dowiedzieć się jak pokonać zło na świecie albo jak ustrzec się od śmierci, to zadajmy pytanie, na które nasz towarzysz kustosz na pewno zna odpowiedź - rozejrzała się po zebranych, by sprawdzić czy jednak nie znajdzie się jakiś ochotnik do ratowania ludzkości lwości.
- A mianowicie, co do jasnej dżumy znajduje się na tej górze. Nie mam zamiaru wspinać się tam, by dowiedzieć się, że celem całej tej przygody było odnalezienie prawdziwej przyjaźni. - uśmiechnęła się lekko - No cóż, jestem materialistką.

[Aquila]

Olał ją? Tak, olał. Obróciła gniewnie głowę starając się nie powiedzieć czegoś uszczypliwego w stronę upiornego lwa, co więcej nawet starała się nie pomyśleć czegoś przykrego bo kto wie, czy ten nie czyta w ich myślach jak w otwartej księdze.
Ponownie spojrzała na kustosza kiedy ten raczył się ruszyć, ale musiała znów oderwać od niego zielone paciorki i skupić sie na tym co mówił Tib.
- Huh. Mnie to też ciekawi, ale co nam po tej wiedzy skoro nie jesteśmy jeszcze w połowie drogi?- Ile jeszcze mieli do przejścia? Ile już przeszli? - Ten lew wspomniał coś o tym że przed nami są silniejsi niż on, a jedno spojrzenie tego lwa starczyło żeby obezwładnić Generała, może rozsądku mu niekiedy brak, ale na słabeusza ni wygląda.- Podeszła bliżej pospiskować z lwami półszeptem. - Nie lepiej spytać go jak pokonać przeciwności góry by przywrócić harmonię i bezpiecznie wrócić do domu?

[Nana]

Poczuła się jakby ktoś chciał zmiażdżyć jej czaszkę, zawirowało we łbie czując niemalże fizyczne odepchnięcie. Wszystko jednak działo się w jej umyśle. Zachwiała się omal nie przewracając w błoto. Potrząsnęła łbem by kilku chwilach dojść do siebie i dołączyć do dyskutującej reszty.
- Umęczone dusze, wszędzie ich pełno, aż dziw że nikogo do tej pory ten zaduch nie przytłoczył. Może to one są jednym z tych skutków dlaczego ciągle jest ponuro, wieje i pada. - Wymamrotała przerywając ich burzliwą wymianę zdań. Coś zaburzyło równowagę w świecie nie tyle w aspekcie rzeczywistym co metafizycznym.
- Choćby chciały nie mogą nam pomóc, ktoś lub coś ewidentnie nie chce dopuścić by puściły parę z ust. - Ściszyła głos. -Ten kustosz to zaledwie drobny kamyczek w tej całej lawinie tragedii. -Nie miała pojęcia, że to akurat już wiedzą bo sam strażnik przejścia im to wyjawił. Ona medytowała i nie była do końca w temacie. Mało ją też obchodziło, że kilka osób weźmie ją za świra.

[Nilima]

Jedno pytanie. Powtarzała sobie w tej malutkiej, bialutkiej główce. Na słowa Tiba jej pyszczek się przekrzywił. Na co komu taka wiedza? Pomyślała. Pytanie Datury wydawało jej się w porządku, ale jednak Corrax jest zaimponował.
- Ja również wolałabym wiedzieć co nieco o pozostałych przeciwnikach. Może podpowie czego mamy się wystrzegać lub da jakieś wskazówki, co zrobić aby również nas przepuścili bez problemu. - Powiedziała szeptem do lwów z wyprawy.
Ciekawiło ją co znajduje się na szczycie góry lecz słowa Nany ją zaniepokoiły. Nie miała pojęcia o czym ona mówi, o jakich duszach? Stała i wpatrywała się uważnie w reakcję innych. Wyczekiwała co inni w końcu zdecydują, a raczej jakie Tib wybierze pytanie. W końcu on ich reprezentuje.
- Ten deszcz... Ten deszcz jest uciążliwy. - dodała cicho.

[Maru]

Zdziwiła go cała ta sytuacja, ta postać i jej zagadki, no i cała ta atmosfera, gęste i duszne powietrze, mimo ciągle padającego deszczu. Siedział cicho, bo akurat takie logiczne zagwozdki nie są jego mocną stroną. Na szczęście dostali nagrodę możliwości zapytania o jedną rzecz, ale i tutaj się nie wypowiadał, niech inni zdecydują, w końcu to oni rozwiązali te dziwne łamigłówki. Jedyne co robił to siedział i co rusz potrząsał głową zrzucając wodę z przemoczonej grzywy.

[Tib]

Tib wysłuchiwał z uwagą pomysłów innych i najbardziej przypadł mu do gustu pomysł Corrax i małej Nil. W sumie tak czy siak przyjdzie im się z tym zmierzyć więc wiedza jak pokonać napotkane przeciwność może się okazać znacznie cenniejsza. Do tej pory generał zdawał się zapomnieć o Nanie która próbowała nawiązać łączność ze światem duchów, jednak gdy ta przemówiła, lew wysłuchał jej uwag po czym ściągnął brwi. Nigdy nie interesował go świat duchów i rytuały szamanów uznawał za pretekst do wspólnego naćpania się jakimś zielskiem a nie poważną sprawę, jednak wszystko wskazywało na to, że będzie musiał zweryfikować nieco swoje poglądy. Zwłaszcza, że części zjawisk jakie miały miejsce w drodze na szczyt nie dało się wytłumaczyć w logiczny sposób.
-Skoro tak, to wiedza jak przeciwstawić się temu całemu złu może okazać się dla nas bezcenna- rzekł do swoich towarzyszy po czym zwrócił się do tajemniczego lwa.
-W takim razie powiedz nam w jaki sposób będziemy mogli przeciwstawić się istotom o których wcześniej wspomniałeś? -