Ciemne Chmury nad Lwią Ziemią 1 [Tib, Assurbani, Danusia, Imari]

[Tib]

Pomimo najlepszych chęci Tibowi nie udało się wypatrzeć niczego, co pomógłby im w starciu z nosorożcami. Kanclerz powędrował wzrokiem w miejsce, które wskazała mu Danusia i nim zdążył cokolwiek powiedzieć, lwica już ruszyła w tamtą stronę. Brązowogrzywy z chęcią by ją zatrzymał jednak zdawał sobie sprawę, że w ten sposób mógłby ostrzec roślinożerców. Obserwuj uważnie okolicę i bądź gotów zareagować, jeżeli Danusia, znajdzie się w niebezpieczeństwie- rzekł szeptem do Assurbaniego.

[Mistrz Gry]

Danusia wolno bo wolno, ale bez najmniejszego problemu i hałasu przemknęła się przez gęste zarośla, cały czas pozostając niezauważoną dla roślinożerców. W końcu dotarła na skraj niewielkiego wyschniętego już oczka wodnego, które z dwóch stron ograniczone było dużymi głazami, podobnymi do tych w kręgu stojącym w pobliżu Lwiej Skały. Tutaj z pewnością dałoby się zagnać ofiary. Lepsze w końcu dwie odcięte drogi ucieczki niż otwarte pole. Pytanie tylko jak.

[Danuta]

Niebezpieczeństwo? Dobre sobie. Niech pozostali siedzą sobie bezpiecznie na wzgórzu, a ona zajmie się czym trzeba. Dotarłszy na miejsce, przyjrzała się uważnie skalnej przeszkodzie. Wzrok z oddali jej nie mylił. Rzeczywiście była tutaj skalna ściana, a co lepsze otaczała wgłębienie w ziemi, co mogła zadziałać tylko na ich korzyść. Kiedy już przyjrzała się dokładnie całej formacji i upewniła, że żaden rozszalały nosorożec nie pędzi w jej stronę zaczęła wycofywać się do miejsca gdzie została reszta drużyny, znów skradając się na paluszkach, by nie wzbudzić żadnego szmeru.
- I co panie Kanclerzu? Kazałeś mi stać z tyłu, a sprawiłam się lepiej niż Assurbani. - zerknęła na lwa, który dotąd nie palił się zbytnio do akcji. Chyba nie obraził się za nazwanie kamieniem?
- Jest tam wyschnięta sadzawka, otoczona z dwóch stron wysokimi kamieniami. Doskonałe miejsce, żeby zwabić nasze urocze stworzonka. - uśmiechnęła się z triumfem, choć to był dopiero początek polowania.

[Tib]

Tib odetchnął z ulgą gdy zobaczył, że Danusia wraca cała i zdrowa a na jej słowa uśmiechnął się pod nosem.
-Pozwoliłeś, żeby lwica odwaliła za ciebie robotę, co z ciebie za wojownik mein Freund- powiedział żartobliwym tonem, po czym po przyjacielsku klepnął samca w bark.
-Dobra, chodźmy do Ima i przedstawie wam mój plan- rzekł gdy szamanka skończyła meldować, po czym powolnym, ostrożnym krokiem ruszył w kierunku ciemnego samca, jednocześnie wybierając taką trasę, by przez cały czas być osłoniętym przez trawy.
Kiedy wszyscy dotarli już na miejsce, Kanclerz ogarnął ich wzrokiem i przeszedł do wykładania swojego planu.
-Danusia znalazła miejsce w które moglibyśmy zapędzić nosorożce, żeby łatwiej móc je upolować- mówiąc to wskazał łbem w kierunku sadzawki.
-Uformujemy półokrąg, Im na prawej, ja na lewej flance a w centrum znajdą sie Danusia i Asu. Na mój znak wszyscy wydamy z siebie serię głośnych ryków, by roślinożercy pomyśleli, że idzie na nich całe stado. Kiedy zaczną uciekać, ruszymy za nimi w pogoń a kiedy zagonimy ich już do celu Danusia i Assurbani zablokują drogę ucieczki, natomiast ja z Imem wejdziemy na skały i skoczymy jednemu z nich na grzbiet. Wszystko jasne?-zapytał, spoglądając na pozostałych. Oczywiście, przez cały czas brązowogrzywy mówił szeptem, żeby nie zaalarmować nosorożców.

[Danuta]

Pokiwała głową i bez zbędnego marudzenia ruszyła za kanclerzem. Chwilowo przemilczała seksistowską uwagę Tiba, lecz na pewno mu to zapamięta i wytknie przy najbliższej okazji.
- Jasne szefie. - odpowiedziała, spoglądając na pozostałych. Plan wyglądał na co najmniej ryzykowny, ale sądziła że może zadziałać. O ile to nosorożce nie postanowią ruszyć na nich. Wtedy może być nieciekawie. Czekała na znak generała, by czym prędzej wspólnie z Assurbanim ruszyć w wyznaczonym kierunku.

[Imari]

-Robi się- Przytaknął kanclerzowi i poszedł aby ogarnąć swoją pozycje i zadania. Przekradał się powoli i starał się zachować ciszę i spokój. Był skupiony na poprawnym wykonaniu zadania. Lekko poruszył uchem chcąc wyłapać jakiś dźwięk aby wiedzieć czy ktoś nas nie zajdzie.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Ogólny test na Percepcję nosorożców:

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
68, 89, 34

Co prawda nosorożce nie dostrzegły żadnego członka drużyny, ale jeden z roślinożerców musiał wychwycić jakąś bardzo delikatną nutę lwiego zapachu. Gdyż gwałtownie uniósł łeb i zaczął się rozglądać dookoła kierując swój przenikliwy wzrok bardziej w kierunku Tiba. Z całą pewnością ich nie widział gdyż już dawno zaalarmował by także drugiego osobnika, ale chyba nabrał jakiś podejrzeń.

[Tib]

Tib dostrzegł, że jeden z nosorożców zaczął coś podejrzewać i dalsza zwłoka mogłaby okazać się tragiczna w skutkach, dlatego też uznał, że najwyższy czas działać.
Będąc na pozycji, kanclerz wydał z siebie serię krótkich ryków, tak by nosorożce myślały, że idzie na nich całe stado. Oczywiście fortel nie powiedzie się, jeżeli pozostali nie włączą się do akcji.

[Danuta]

Dołączyła do Tiba, rycząc najgłośniej jak potrafiła. Pomimo swej dumy, musiała jednak przyznać, że znacznie lepszą efektywność mogliby osiągnąć, gdyby dołączyły do tego męskie ryki pozostałych wojowników. Nie przestając ryczeć, szturchnęła ogonem Assurbaniego, który dotąd pełnił w drużynie wyłącznie funkcję dekoracyjną. Liczyła na to, że lew wreszcie się ocknie z letargu, skoro za chwilę mają wspólnie ruszyć do akcji. W pojedynkę przecież nie zablokuje drogi wszystkim nosorożcom, nawet gdyby rzuciła na nie jakąś klątwę.

[Imari]

Lew czaił się i obserwował z uwaga wielkie ssaki. Czekał na znak aby móc w końcu również zadziałać. Siedział w trawie i wychylał się zbyto. Kiedy usłyszał pierwszy ryk nie wyczekiwał za długo i sam wydał z sienie mocny ryk. Był ciekawy jak to wszystko pójdzie.