Królewska Jaskinia

[Datura]

Wbiła z całych sił pazury w ziemię, by nie zatoczyć się pod wpływem kolejnych zawrotów głowy. Chyba jednak Raisa miała rację i potrzebowała odpoczynku, szczególnie że tutaj nie miała nic więcej do roboty. Dziwna substancja została zidentyfikowana, lew żył, a Maru i Baqiea wyglądali na okazy zdrowia.
- Mam coś do załatwienia, jeśli będziecie jeszcze potrzebować szamana to Athastan jest gdzieś w pobliżu. - stwierdziła drapiąc w zamyśleniu swędzącą wciąż łapę. Będzie potrzebowała ziół. I musi znaleźć Tiba. Ale przede wszystkim najpierw potrzebuje kąpieli, żeby pozbyć się sumaka z sierści.
- Miłego... przesłuchania, czy w co tam się będziecie bawić. - rzuciła i mamrocząc coś pod nosem wyszła z jaskini.

ZT

[Mistrz Gry]

Dobrze sytuacja wyglądała na opanowaną. Chal pokiwał lekko łbem i odprowadził wzrokiem Daturę. Najważniejsze żeby przekonać to stado do wojny z Wodzem, niezależnie która strona wygra będzie bardzo osłabiona i Mściciel bez problemu wypełni swoją misję, a potem zgodnie z obietnicą da te ziemie Berghi. Żeby jednak mieszkające tu lwy zdecydowały się na otwartą wyniszczającą walkę, muszą zrozumieć jakim potworem jest Wódz, a żeby w pełni to zrozumieć po trzykroć przeklęty Valtan musi przyznać się do swoich zbrodni. Malowany lew zbliżył się z gracją do Maru i hieny.
- Cóż jeśli to wszystko pozwolicie że wyruszę na poszukiwanie owego lamparta - - kiwnął łbem na znak szacunku i zastygł w oczekiwaniu na to co mają jeszcze do powiedzenia.

[Baqiea]

Hiena popatrzyła to na jednego kotowatego to na drugiego. Zastanawiała się co powinna w danej sytuacji zrobić
-Wydaje mi się że powinieneś poczekać na ich szefa czy coś.-
Bagieta wzruszyła "ramionami" i dodała
-Mówił że mam na niego tu czekać więc pewnie niedługo przyjdzie ale decyzyjny to tu jest ten lew-

[Maru]

No tak, znów został sam, bo Datura postanowiła się stąd ulotnić. Teraz miał taki problem, że Chal był przytomny, a żadnego ważnego Lwioziemca dalej nie było. Sądził, że teraz sobie z nim pogada trochę, ale nie. Zdębiał na prośbę tajemniczego lwa. Był teraz na kompletnym rozdrożu, bo czego by nie zrobił, to i tak będzie źle. Pamiętał, że Chal miał być przy przesłuchaniu tego lamparta, ale dopiero po tym, jak sam zostanie przesłuchany. Chwilę się zastanawiał nad rozwiązaniem i w końcu stwierdził, że nie ma co owijać w bawełnę.
- Szukać go nie musisz, bo też jest przesłuchiwany. Będziesz mógł dołączyć do tego, ale najpierw będziesz musiał porozmawiać z jednym z naszych generałów. Powinien się tu niedługo zjawić. - tak, oby tylko go to nie rozsierdziło, bo się skończy bitką.

[Mistrz Gry]

No tak oczywiście Chal zapomniał już, że wciąż postrzegają go jako wroga i to właściwie poniekąd słusznie. Oczywiście mógłby się nie posłuchać i wdać w bójkę, którą z pewnością by wygrał, ale wtedy ryzykowałby że jego pomysły nie zostaną przyjęte, a to nie mogło się stać. Do momentu wojny z Wodzem musi być ich "przyjacielem".
- Skoro takie są wymagania, oczywiście zaczekam, ale byle nie za długo. Muszę się upewnić, że usłyszycie wszystko co przeklęty lampart ma do powiedzenia. Z jakim generałem mam porozmawiać? - skoro i tak czekał mógł się przynajmniej dowiedzieć czegoś interesującego. Bardziej jednak niż odpowiedź interesowało go jaką rolę w tym wszystkim pełni hiena, w którą Chal wlepił teraz swój przenikliwy wzrok zielonkawo-niebieskich oczu. Słyszał, że Wódz też ma w swoich szeregach hienę, ale nigdy jej nie spotkał, nie uczestniczyła w Zagładzie. Czy to możliwe, żeby ten wcielony diabeł wysłał tu też drugiego swojego Herolda... Wszystko było możliwe jeśli chodzi o Wodza.

[Baqiea]

-Mnie nie pytaj-
Zaśmiała się hiena i nad wyraz wyraźnie wskazała że wszystkie pytania należy kierować do lwa. Prawdopodobnie rozładowywała stres związany z ilością lwów na metr kwadratowy przy tak niskiej ilości hien wychowanych u roślinożerców mających w naturze uciekanie z takich miejsc.
-Ja tu też mam sprawę do ważniejszych lwów ale naprawdę nie przeszkadza mi jak zostaniesz obsłużony pierwszy-

[Mistrz Gry]

Cóż skoro tego wymagała od niego sytuacja, Chal mógł chwilę poczekać. Był gotów na wszystko, a drobne opóźnienie było małą ceną za szansę zabicia tego czarnego diabła. Lew aż skrzywił się na samą myśl, ale szybko odzyskał panowanie nad sobą. Może i był opętany chorobliwą wizją zemsty, ale do cholery był kiedyś archontem jednego z potężniejszych królestw i potrafił kontrolować emocje. Ponownie zwrócił uwagę na hienę kiedy się odezwała i uśmiechnął się półgębkiem.
- A jakąż to sprawę masz do tutejszych szych? Oczywiście jeśli to nie zbyt polityczne pytanie.. -zagaił niby od niechcenia, musiał się upewnić że ten ten konkretny padlinożerca nie służy u boku Wodza. A poza tym wszystko co dotyczyło tego stada i sytuacji okolic mogło mu się w przyszłości przydać. Informacja to klucz do zwycięstwa.

[Tib]

Z małą puchatą kulką na grzbiecie, kanclerz spokojnym krokiem wszedł do jaskini.
-Witajcie- rzucił, jednocześnie posyłając zebranym skinienie łbem, po czym uraczył ich szerokim uśmiechem.
-Cieszę się, że wróciłeś do zdrowia mein Freund, już się bałem, ze zszedłeś tam na jakiś zawał czy coś w tym stylu- rzekł żartobliwym tonem.
-Zgaduję, że macie do mnie kilka ważnych spraw, ale pozwólcie, że wyjaśnimy je w drodze na podnóże, zgoda?- zapytał spoglądając po zebranych.
-Trzymaj się mnie Chal, chciałbym, żebyś pod koniec ceremonii opowiedział Lwioziemcom o zagrożeniu jakie stanowi dla nas Wódz- dodał, po czym skierował się ku wyjściu z jaskini i o ile nikt go nie zatrzymał ruszył na podnóże.

z/t?

[Mistrz Gry]

Wreszcie coś zaczynało się dziać, mimo w praktyce niezmierzonej cierpliwości Cahl powoli zaczynał się irytować. Na całe szczęście okazało się, że był ignorowany, a jedynie odsunięty na dalszy plan. Pora była działać.
- Spokojnie trzymam się nieźle. Oczywiście Kanclerzu, oczywiście. Mamy sporo do obgadania więc nie ma co zwlekać - odezwał się również racząc przywódcę stada szerokim uśmiechem. Po czym ruszył w ślad za nim, a jego malunki ponownie zatańczyły gdyż czuł, że coś się zaczyna.

[Baqiea]

Hiena nie do końca załapała co się właśnie stało lecz widząc Tiba i słysząc jego słowa rzekła
-Ok. Nie ma problemu-
Powiedziała nieco niepewnie i ruszyła za samcami
-Mogę poczekać. W końcu niech sprawy idą wielkością-
Lekko i nerwowo zachichotała ruszając za nimi
z/t?