Lekcja życia [Trening Krzepy(+2), Tib i Ventruma] (udane)

[Ventruma]

Prawie powaliła Tiba, ale ten nie dał za wygraną. Machnął łapą, a ona odskoczyła, ale od razu wróciła na miejsce i chciała uderzyć w nadgarstek zdrowej łapy, by ją podniósł i stanął na ''chorą''.
Wtedy by najpewniej się wywalił, a ona by wygrała. Była już trochę zmęczona, a trening ją nudził, bo ciągle było to samo, ale jednak nie spodziewała się tego, że Tib jeszcze zaatakuję. Jeśli nie udało jej się tym sposobem powalić przeciwnika, zaczęła znów krążyć zastanawiając się nad atakiem.

[Tib]

Niestety, Ven była zbyt szybka a on ze swoją "chorą" łapą zbyt wolny. Chociaż na chwilę udało mu się odpędzić młodą i zaczął już wstawać, to jej kolejny atak trafił bezbłędnie. Tib stracił równowagę i żeby złapać równowagę, musiał postąpić kilka potężnych kroków w bok. Kanclerz uśmiechnął się szeroko i już szykował się, żeby skoczyć na Ven gdy wnet zdał sobie sprawę, że znajduje się poza wyznaczonym obszarem. Tib westchnął cicho, po czym spojrzał na Ventrumę jednocześnie posyłając jej delikatny uśmiech.
-Wygląda na to, że przegrałem- rzucił. Może i został pokonany ale jednocześnie udowodnił młodej, że jednak ma z nim jakieś szanse, więc czuł się prawie jak zwycięzca.
-No dobra, możesz już ściągnąć ten pancerz, spasałaś się na medal- pochwalił ją.
-Możemy już zakończyć nasz trening a jeżeli chcesz mogę cię oprowadzić po Lwiej Ziemi i opowiedzieć ci kilka z tutejszych legend, co ty na to? -zapytał.

[Ventruma]

Kiedy Tib powiedział o swojej przegranej ta ucieszyła się i uśmiechnęła. Zdjęła szybko pancerz i oddała Tibowi.
Legendy Lwiej Ziemi?
Brzmi jak najlepsze opowieści jakie Ven w życiu słyszała! Zaczęła skakać z radości (co zawsze robi gdy jest szczęśliwa) i gdy się zmęczyła odpowiedziała.
-Tak.-Szybko i już jej nogi biegły, aby iść w stronę w którą chciał ją zaprowadzić Tib.

[Tib]

Kiedy Ven oddała mu pancerz, Tib schował go z powrotem do kryjówki, po czym z szerokim uśmiechem na pysku zwrócił się do młodej.
-Nie sądziłem, że masz w sobie jeszcze aż tyle energii- rzekł wesoło- ale w takim razie w drogę. Ruszamy do Kanionu- oznajmił pełnym entuzjazmu głosem, po czym poprowadził młodą ku ich pierwszemu celowi.
Kiedy po długim marszu dotarli w końcu na miejsce, zatrzymali się w miejscu bo na moment przycupnąć a brązowogrzywy zaczął opowiadać.
-Z tym miejscem wiąże się jedna z lwioziemskich historii. Kiedyś Lwią Ziemią rządził król Mufasa. Był on znany z dobroci i sprawiedliwych rządów, jednak miał brata, który to pragnął władzy ponad wszystko inne. Pewnego razu Skaza, bo tak ów książę miał na imię zwabił do Kanionu syna Mufasy- Simbę. Prawdopodobnie z pomocą hien, Skaza spłoszył stado antylop które ruszyło na nieświadome zagrożenia dziecko. Mufasa ruszył na ratunek jednak przypłacił to życiem. Skaza wmówił Simbie, że to on jest winien śmierci swojego ojca i wygnał go z Lwiej Ziemi. Musiały minąć długie lata zanim następca tronu powrócił na swoje ziemie i obalił stryja- opowiadał, a co chwila jego wzrok zdawał się błądzić po pólkach skalnych, zupełnie jakby lew spodziewał się tam coś ujrzeć. Coś albo kogoś.

[Ventruma]

Ruszyła szybkim krokiem za Tibem i oglądała wszystko dookoła. Spodobał jej się kanion. Miał swój urok.
Słuchała uważnie i zachwycała się półkami skalnymi. Jakby wynaleźli aparat zrobiłaby zdjęcie jak taki typowy turysta. Spodobała jej się historia, ale nic nie powiedziała. Za to było widać, że podoba jej się.
//Koniec?

[Tib]

Widząc minę lwicy Tib uśmiechnął się szeroko.
-To co, ruszamy dalej mein Lieber- rzekł wesoło, po czym poprowadził ją ku kolejnemu miejscu.

z/t

Tib: +2 PD do krzepy
Ventruma: +2 punkty do krzepy