Podnóże

[Mistrz Gry]

Kiedy małpa odezwała się Chal przekrzywił nieco łeb i wybałuszył oczy. Owszem był przyzwyczajony do różnorodności dialektów występujących na świecie, ale ten wykorzystywany przez goryla był odmienny od wszystkiego co Aspekt do tej pory usłyszał. Ciekawe skąd przybył ów jegomość. Na całe szczęście dało się go w miarę zrozumieć.
- Nauczyciela? Rozumiem. Podszedłem z ciekawości, ja z kolei czekam na powrót Kanclerza bądź któregoś z jego towarzyszy, jestem tu w ważnych politycznych sprawach. A jeśli można wiedzieć jak zwie się nauczyciel? -zapytał zainteresowany, nie zdążył jeszcze poznać wszystkich ze stada, więc każda informacja mogła okazać się przydatna.

[Gamba]

Postanowił powiedzieć mu jego imię, bo uznał, że jegomość przybywający w takich sprawach to i tak dowiedziałby się prędzej czy później.
-U ile cyguś ni pukrunciłym, to zwi łun się Nabo. Jygo imie łudzunco psypomino mi nozwe pywnygo ciała nibiskigo.
Usłyszawszy, że czeka na kanclerza, postanowił się dopytać.
-Kanclyrz? A cy łun tu rzundzi? Jeśli tuk, to nozminiuło si tutej łod mygo łostotnigo pobitu. A juką włudze mo ów kanclyrz? Bo cuś wyduje mi si, ży innu niżli król.

[Mistrz Gry]

Chal wytrzeszczył oczy nieco szerzej. Następna porcja dialektowego bełkotu była znacznie trudniejsza do zrozumienia niż ta poprzednia. Problem nawet nie tkwił w tym jak goryl wymawiał poszczególne słowa, ale w tym, że robił to zaskakująco szybko. Wymalowany lew potrzebował kilku sekund analizy zanim wreszcie odpowiedział.
- Rozumiem. Tak Kanclerz tu rządzi z tego co zdążyłem poznać okoliczne prawa i system. Nadal istnieje królewskie stanowisko, ale wydaje mi się, że jest bardziej honorowe i uroczyste niż polityczne. Kanclerz sprawuje władzę z woli stada. Też za dużo nie wiem, bo nie jestem stąd. U mnie było zupełnie inaczej.... -tutaj umilkł na chwilę, jak zawsze kiedy wspominał swoje stare królestwo, królestwo które upadło. Aspekt otrząsnął się po chwili i spojrzał na rozmówcę bardzo przenikliwym wzrokiem.
- A jeśli można wiedzieć czegóż to ma Cię uczyć Nabo? -spytał z zainteresowaniem. Postać goryla zaciekawiła go.

[Tib]

Omran nie zamierzał oddalać się od Lwiej Skały bez poinformowania odpowiednich osób. Kiedy razem z młodzikami zbliżał się do podnóża jego oczom ukazały się czekające tam osobistości.
-Zakład, że nie dacie rady zaskoczyć małpiszona- zwrócił się do Tauro i Piegusa w sposób jakby właśnie rzucał im wyzwanie.

@Piegus
@Tauro

[Gamba]

Zauważył, że jego rozmówca ma problemy ze zrozumieniem go, więc już mówił wolniej.
-Rozumim. Tok tok muzna. Byndy łucony pudstow medicyny czy tam znachurstwa, cy jokkulwik si to u wos nazywo, ale tylko trosku, ni chcy sprowioć prublimów.

[Mjuvi]

Miał iść za nimi ale stracił trop dlatego zawrócił w kierunku podnóża bo stracił samiec rachubę ponieważ zgubił dwójkę poszukujących księżniczki, która zniknęła jak kamień w wodzie. Westchnął zmęczony wtedy usiadł na trawie czekając na jakieś wieści, które może go zainteresują w jakimś wypadku lub poczeka na Kanclerza.

[Nilima]

Uciekając z cmentarzyska przez jakiś czas biegła zastanawiając się co dalej. Dopiero gdy ujrzała rzekę na horyzoncie stanęła w miejscu, by usiąść i cicho westchnąć. Musiała w końcu zaakceptować porażkę, nie złapała żadnego tropu małej, zaś na cmentarzysku gdzie były jakieś jej ślady... słychać było hieny. Zjadły ją? A może uciekła i się zgubiła? Irytowało ją to gdybanie, wiele możliwości których nie będzie dane jej sprawdzić. Znaczy, mogła iść dalej, szukać na własną rękę po krainie i w sumie po części tego pragnęła. W końcu była jej siostrą, nawet nie miała jeszcze okazji jej poznać bo ojciec musiał się pokłócić z ich matką... i prawdopodobnie nie będzie jej dane. Serce bowiem kazało wrócić do domu, do ukochanego który też gdzieś się po drodze stracił i tak samo o niego się martwiła co o Sarinę. Zresztą... ktoś musiał przekazać rodzicom złe wieści i najwidoczniej padło właśnie na nią. Ostatecznie więc wróciła na tereny stada, kierując się do Lwiej Skały, licząc że właśnie tam zastanie królową, zanim jednak wdrapała się na szczyt trafiła u podnóża na Mjuviego. Podbiegła więc do niego i momentalnie się przytuliła, bez słów, po prostu potrzebowała jego ciepła.

[Mjuvi]

Mjuvi zmienił pozycję jak zobaczył Nilimę z daleka co widział zasmuconą strasznie czyżby poszukiwania niedoszły do skutku, cholera przełknął ślinę jak powiedzmy królowej o zaginięciu księżniczki Sariny. Westchnął kombinując aż do momentu jak wtuliła się mocno w niego. Odwzajemnił tym samym gestem. - No już, już jestem przy Tobie. Jak wyszły poszukiwania młodej? - spytał się Nilimy znając prawdopodobnie odpowiedz na te pytanie.

[Piegus]

-Przekonamy się!- Wyszczerzyłem lekko kiełki. Małpiszon był duży ale zajęty rozmową. Zacząłem się zakradać starając się zachować pełni ciszę. Skupiałem się na tym aby nie zostać wykrytym. Ciche chodzenie, spokojny oddech i skupiony wzrok...

[Nilima]

Potrzebowała tej bliskości, poczucia że jakoś to wszystko się ułoży i może jeszcze spełni się cud, dzięki czemu mała księżniczka wróci kiedyś na tereny stada, zapewne długo będzie miała tą iskierkę nadziei w sercu, póki co jednak trzeba było myśleć racjonalnie. Już widziała jak inni reagowali na jej zniknięcie, jeśli powie że może, czysto teoretycznie gdzieś tam jest na świecie, stado może się rozpaść bowiem każdy postanowi lecieć i szukać jej po całej krainie, a do tego nie mogli dopuścić, nie teraz gdy wisiała nad nimi groźba wodza. Pokręciła więc głową, ciężko wzdychając. -Jej trop urywa się na cmentarzysku.- szepnęła, jej głos lekko drżał, ciężko było o tym mówić jemu, a co dopiero przekazać to rodzicom. -Były tam hieny, musiałam uciekać z Malahirem, powinien już być gdzieś na Lwiej Ziemi.- westchnęła ponownie, po czym odsunęła się lekko, by ostatecznie wstać i rozejrzeć się. -Muszę odnaleźć królową i Tiba i przekazać im oraz ustalić co dalej. Nie możemy również pozwolić na utratę kogokolwiek innego... proszę więc znajdź moje rodzeństwo jak i inne lwiątka i chociażby siłą zaprowadź je do jaskini Lwiej Straży. Zabaw je, daj im poczucie że robią coś ważnego, przekaż również wieści o Sarinie, by zapamiętały jak to się może skończyć.- kto wie bowiem, co się z nią stało. Trop mógł urwać się poprzez zabicie, ale i wyniesienie jej w pysku, chociażby przez wodza. W końcu była księżniczką i jakiś z tego zysk by miał. Ciężko jednak o jakieś oskarżenia nie mając dowodów, musieli więc po prostu pogodzić się ze stratą. -O, tam masz już jednego.- wskazała łapą na jakieś szare lwiątko bawiące się nieopodal nich. Sama zamierzała zebrać się by poszukać przywódcy bądź królowej, pewnie był nieopodal skały. -Spotkamy się w grocie.- wymusiła na sobie lekki uśmiech, by się za bardzo nie martwił, po czym ruszyła powoli przed siebie.
/zt