Złote Łąki

[Hamza]

Kolejne palące rany tylko wzmogły w nim gniew, przeciwnik okładał ich drwiąc sobie z niebezpieczeństwa, a groziło mu w najlepszym wypadku trwałe kalectwo, bo żaden z nich nie zamierzał raczej cackać się z Eletanem, może jeszcze na początku mógł liczyć na taryfę ulgową, ale teraz? Teraz sam nie pragnął niczego innego jak zetrzeć mu uśmieszek z pyska, zdzierając go razem z ciemną skórą lamparta.
Okrzyk Kanclerza zagrzał go do walki, chociaż trudno było powstrzymać się i po prostu rzucić na gnojka, poczekał aż Silver i Assurbani wykonają swój ruch zanim gradem łap wpierw lewą, potem i prawą zwalić mu ciosy na łeb, rozciąć skórę szponami, bądź połamać delikatniejsze kości nasady nosa.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

I. Szarpanina w zwarciu z Assu:
Assu Zręczność 65:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
9, 6, 25

Eltaen Zręczność 50 + 10 za szał bojowy:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
36, 42, 2

Rana dla Assu: 43% na ciężką

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
23

Obrażenia + 10

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
5

II. Atak Silvera

Silver Zręczność 61:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
28, 4, 49

Eltaen 30 (drugi atak):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
22, 16, 42

3% ciężka:

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
38

Obrażenia +2

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
2

III. Atak Jasira z zaskoczenia , trafienie automatyczne:
5% na ciężką:

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
45

Obrażenia +2

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
2

Eltaen - 20% statów

Hamza nie może zaatakować zbyt wiele osób przy Eltaenie...

Mimo pozbycia się z walki Skalnego Wojownika i tak dużej przewagi wciąż nie było widać końca walki. Eltaen mimo przyrastającej nieustannie liczby ran i zadrapań rzucał się jak ryba w wodzie ogryzając się za każdy zadany mu cios. Boleśnie przekonał się o tym Assu, który próbując wgryźć się w nogę swojego oponenta poczuł nagły ból w karku kiedy Eltaen zamiast zwyczajowego uniku przystąpił do kontrataku i porządnie wbił kły w lwa. Nawet ataki Silvera i Jasira choć trafione nie przyniosły zbyt wielkiej ulgi. Eltaen wyrwał im się zanim zdążyli pogłębić rany, zrzucając Jasira ze swojego grzbietu. Ilość lwioziemców działała na ich niekorzyść, ponieważ tylko sobie przeszkadzali, a lampart nieustannie wykorzystywał któregoś z nich jako osłonę i krążył między nimi unikając mocnego ataku.

[Rudy]

Skoroś krążył to masz! Wysunąłem pazury i wbiłem je w ogon lamparta, który pomimo swej szybkości... nie był w stanie tak szybko zabrać ogona. Wydawało mi się, że udało się go przypiąć do ziemi, jak kawałek papieru do tablicy korkowej. Jeśli wszystko szło po mojej myśli to drugą łapą wczepiłem się w jego wąski zadek, bo to jednak trochę mniejszy gatunek kotowatego. Szarpnąłem do siebie, aby ten usiadł siłą rzeczy. Następnie chwyciłem zębami za kark i pchałem ku dołowi. Było to ciężkie zadanie... z jednej strony trzymać, a przednią część ciała starać się obniżyć! Moje mięśnie! Moja szyja! Cierpiałem jeśli w ogóle się udało.

[Hamza]

Był rozdrażniony, by nie powiedzieć wściekły jak osa, do lamparta nie szło się dopchać. Nie słyszał by w rozkazach Tiba było coś o tym by Jasir dołączył do nich, tak samo Rudy. Zlecieli się do ich przeciwnika jak stado pawianów, ubili jednego i chcą pokazać że wykończą też tego. - Pieprzeni bohaterzy! - Ryknął wyprowadzony z równowagi i popchnął barkiem rudego lwa, taką walkę to on chrzani, nie po to się narażał żeby robili z niego popychadło, odsunął się rozgniewany, niewiele brakowało by uderzył któregoś pacana zamiast wroga w tym stanie.
Marudził pod nosem nieprzyjemne epitety i prychał patrząc spod byka na nich, gdy odchodził od kotłowaniny.

[Silver Hunter]

- Próbowałem pomóc! - wysyczał odsuwając się od broniącego się zaciekle lamparta, widząc że niewiele zdziała i że zdecydowanie lepiej będzie jeśli zajmą się nim tylko Hamza i Rudy, którzy byli od niego silniejsi i mieli teraz większe pole manewru.

[Tib]

Tib westchnął i pokręcił łbem z rezygnacją widząc jak lwioziemcy bez ładu i składu rzucają się na przeciwnika. Gorzej niż dzikusy ze Złej Ziemi...
-Jasir, Asu, pomóżcie Rudemu- ryknał. Nie widział sensu by więcej niż trzy osoby zajmowały się na raz lampartem.
-Hamza, Silver, pozostańcie w odwodzie i pilnujcie Mugamby- dodał, na moment przeżucając wzrok na nieprzytomnego olbrzyma. Jaszcze by tego brakowało gdyby ten nagle postanowił sobie wstać i dołączyć do walki.

[Silver Hunter]

Kiedy Tib do nich podszedł, Silver poważnie zaniepokoił się jego stanem, widząc że jest poważnie ranny.
- Tib! O matko, ale Cię pokiereszował! Idź do Athastana, niech opatrzy te rany. My się wszystkim zajmiemy - oznajmił podchodząc do wielkiego lwa, który leżał bez życia na ziemi, ale najwyraźniej nadal żył, skoro Tib kazał jemu i Hamzie go pilnować. - Nie lepiej go dobić, by nie stanowił więcej zagrożenia? - spytał spoglądając pytająco na dotkliwie poranionego kanclerza.

[Hamza]

Prychnął na szarego. - Nie o tobie mówiłem patyku. - A o Jasirze i Rudym, którzy na krzywy pysk rzucili się im na przeciwnika nieomal tratując własnych towarzyszy.
Splunął im pod łapy pogardliwie, odchodząc kolejne kilka kroków od toczącej się walki, miał gdzieś czy teraz jego kumple oberwą, albo czy czarny im ucieknie, wpienili go, co tylko nawarstwiło się na poprzedni gniew.
Podniósł wzrok na Tiba przewracając oczami.
- Ta, jasne udawajmy dalej że ktoś cię tu słucha papciu. - Rzucił uszczypliwie i zgodnie z poleceniem poszedł do olbrzyma, zerkając na poszarpanego przeciwnika bez cienia współczucia.
Ledwo dycha, jakby go poddusić to szybciutko zejdzie z tego świata, albo podciąć żyłe i sam się wykrwawi zanim inni to zauważą.

[Jasir]

Jasir ledwie zaczepił pazurami grzbiet Eltaena, a sekundę później zrzucił go na ziemię. Upadek nie był bolesny, a bardziej dotknęło go to, co się dzieje dookoła. Lampart zdołał ich wszystkich wykiwać, latał gdzieś między nimi nie dając się złapać. Bezradni Lwioziemcy nie mogli nic zrobić, tym bardziej, że chaotyczną sytuację dopełniała jeszcze jakaś słowna sprzeczka na tyłach oraz popychanie swoich. Było to nie tyle upokarzające całą formację wojowników na Lwiej Ziemi, a pozbawiające ich moralności wojownika. Niedużo brakowało do tego, aby wykazali się w boju walcząc sami ze sobą. Czarnogrzywemu ciężko było słuchać i patrzyć na to wszystko.
Nawet w tak tragicznej sytuacji potrzebny był oddech i spokój. To jest jedyny sposób na to, żeby coś zdziałać. Prawdziwy wojownik potrzebuje nadziei, a także przy trwaniu tej nadziei szuka sposobu na wyjście z tej trudnej sytuacji. Czarnogrzywy musiał odrzucić wszystkie nieużyteczne myśli i ogarnąć pole bitwy. W ten sposób, widząc latającego między nimi przeciwnika, odsunął się na bok, żeby nie ułatwiać lampartowi krycia się i wykorzystywania całego zamieszania. Może walka z nim nie polegała na tym, żeby go przetrzymywać i rzucać się na niego całą siłą. Kiedy Hamza i Silver odeszli zrobiło już więcej przestrzeni, a wraz z przybyciem wolnej przestrzeni musieli podjąć jakieś działania. Nie wpychał się z Rudym i Asurbanim do herolda. Stał najbardziej na zewnątrz. Rudy zaatakował wojownika Wodza i gdy ten próbował go porządnie chwycić, mogli narazić się na to, ze lampart znowu się wymknie. Tym razem nie mogli do tego dopuścić. Jasir stojąc z boku, przymierzył się do szybkiego uderzenia w pysk przeciwnika, najlepiej nawet w tył głowy jeśli pozycja mu na to pozwalała. Chodziło o to, żeby uniemożliwić wyrwanie się Rudemu. Kiedy ten trzymał albo próbowałby się rzucić i przytrzymać, Jasir wymierzyłby przeciwnikowi jak najsilniejszy cios, aby poskromić jego wojownicze zapędy. Być może nie odczuje tak bardzo uderzenia czarnogrzywego, ale tym da możliwość dla Asu, który uderzy w niego z większą siłą. Żeby nie robić mu za przeszkodę, Jas znów odsunie się na bok.

[Nilima]

Uśmiechnęła się lekko widząc jego nastawienie, widocznie aż tak źle nie było, choć zdecydowanie wyglądało, nie mógł więc się dziwić jej reakcji. Dopiero co stracili księżniczkę, o czym zresztą jeszcze nie wiedział, a teraz widziała go w takim stanie, to dość sporo jak na ostatnich parę dni. Przynajmniej widok wstającego Tiba nieco podniósł ją na duchu, choć nadal nie była przekonana by zostawiać go na bitwie, szczególnie że jego kompani... no jakby to powiedzieć, nie potrafili zbytnio współpracować. -Martwy im nie pomożesz.- mruknęła, rozglądając się po zebranych i walczących lwach. Przecież jakoś sobie radzili, choć z drugiej strony... widząc ich sprzeczki przyznawała mu trochę racji, on jedyny trzymał ich jakoś w kupie. Długo jednak nie było jej dane ich obserwować, bowiem wuj zauważył ranną, podbiegła więc do niej razem z nim, przyglądając się jej obrażeniom. -Oczywiście.- odpowiedziała Reii i podeszła bliżej, by ta mogła oprzeć na niej swój ciężar ciała. Nie będzie tak prosto dojść do Lwiej Skały, jednakże zamierzała wykonać polecenie Kanclerza, nawet jeśli się o niego martwiła. -Proszę, nie bierz już udziału w walce, zostań tylko by wspierać ich swoją radą, nic poza tym.- spojrzała błagalnie na Tiba, nie mogła go stracić i chciała by to zrozumiał. Po chwili doszli jeszcze do nich Silver i Hamza, jeden najwidoczniej ze słabym humorem. -Jest zbyt uparty, zaopiekujesz się nim? Postaram się jak najszybciej wrócić.- uśmiechnęła się lekko do Silvera, chyba on jeden jakoś w miarę ogarniał sytuację i nie marudził, więc liczyła że przypilnuje Tiba by nie przeginał ze swoim zdrowiem. Zerknęła również na Hamzę, mrużąc oczy. -Zważaj na słowa.- warknęła do czarnogrzywego, chyba zapominał do kogo się odnosił, Tib musiał zrobić z nim porządek. Przecież to nie wypada tak mówić do własnego przywódcy i to jeszcze na polu bitwy przy innych, powinien go ukarać, ale o tym już później sobie porozmawiają. -Gotowa? - zerknęła na Reę, po czym powoli ruszyła w stronę lwiej skały.
/zt?