Złote Łąki

[Tib]

-Nonsens synu, to tylko drobne draśnęcie- odparł, pomimo, że rana piekła go już niemiłosiernie. Niestety kanclerz był z jednej strony zbyt uparty by posłuchać się swoich przyjaciół a poza tym wiązała go jeszcze przysięga. Baturi na jego miejscu na pewno nie zostawiłby swoich podwałdnych, on także nie zamierzał.
-Naszym zadaniem jako strażników jest sprawić, żeby nie stanowił zagrożenia. Sprawiedliwe osądzenie go to juz robota dla rady stada. Poza tym, nie wiemy co nim kieruje a z naszego lochu i tak nie ma szans nawiać- odparł.
Słysząc słowa Hamzy Tib przeniósł na niego swój wzrok, jednak ze spojrzenia brązowych ślep bił niemal niezmącony spokój.
-Cieżko im się dziwić skoro nie mają za sobą porządnego szkolenia. Widziałem już jak wojownicy w bitwenym szale robili znacznie gorsze rzeczy. Nie zmienia to faktu, że obecna sytuacja jest idealnym pretekstem do dodatkowego przeszkolenia Lwioziemców- powiedział.
-Obiecuję, że wezmę w niej udział tylko w ostatecznosci- odparł, po czym posłał Nil szeroki usmiech. Na myśl, że młoda tak sie o niego troszczy zrobiło mu sie ciepło na sercu, jednak teraz nie miał dużo czasu, żeby sie nad tym zastanawiać. Ostatecznie wzrok kanclerza spoczął na walczących i póki co nic nie wskazywało na to, że powędruje w inne miejsce.

[Rea]

Nadszedł więc czas, by oddalić się z pola walki. Pozostało jej wierzyć, że pod komendą Tiba Lwioziemcy lepiej rozegrają tę potyczkę. Byle tylko jemu nie strzeliło do głowy rzucanie się na lamparta, czarno by to widziała.
Ale pan kanclerzyk chyba wie, co robi, prawda?
Kiedy Nilima zapytała ją o gotowość, Rea skinęła do jej głową, po czym oparła się i pozwoliła się poprowadzić. Uch, to chyba nie będzie najłatwiejsza wędrówka.
/ zt

[Hamza]

W tej chwilo w nosie miał czy uraził czyjąś delikatną dumę, bądź estetykę, jak ktoś pcha mu się pod łapy gdy robi z nich użytek powinien liczyć się z tym że zarobi, więc należała mu się wdzięczność że skończyło się tylko na paru przykrych słowach i pchnięciu.
Bo jak miał skutecznie walczyć kiedy tamci ograniczali mu ruch? A może liczyli że będzie zbierać kolejne rany, by mogli potem siebie opisać jako bohaterów. Wzdrygnął się. - Geniusze. - Słowa Nimili zupełnie zignorował, uznając za niewiele warty dąs samicy. Czy on wcina im się w polowania i wychowanie młodych? Nie. Walka była rzeczą męską i po męsku bez kwiatków należało mówić sobie pewne rzeczy w pysk.
Wziął patyczek i wsadził go Mugumbie do ucha, udajesz spryciażu czy nie? Wiercił nim i wiercił, czekając na reakcję giganta.
- I mycie uszu papciu. - Może Datura się tym zajmie, pół oddziału cierpi na jakąś głuchotę, a wygląda na to że mają poważnego przeciwnika.
Wychowanie w wataszy psów miało swój plus, wiedział jak poluje i walczy się wgrupie, a ci tutaj najwidoczniej nie. No ale czyja to wina? Jego, czy ich przywódcy.
- Więcej was jest? Czy cały oddział to wy dwaj. - Zaprzestał maltretować ucho Mugumby. Co za kretyn wysyła dwóch wojowników przeciwko całemu stadu? Albo jaką musi mieć o nim opinię.

[Silver Hunter]

Westchnął i podszedł do nieprzytomnego i okrutnie poranionego lwa, przy którym czatował już Hamza.
- Moim zdaniem powinniśmy od razu go dobić, ale może sam się wykrwawi i będzie spokój - mruknął przyglądając się pokonanemu przeciwnikowi, który miał na ciele wiele krwawiących ran, choć ci, którzy go pokonali, również nie wyglądali o wiele lepiej. - Ciekawe ilu jeszcze ich się tu przypałęta. Dobrze, że nikt nie stracił życia - zauważył rozglądając się po obecnych. Wszyscy mieli jakieś obrażenia po ciężkiej walce, ale przynajmniej wróg został pokonany, choć nie wiadomo jeszcze czy drugi herold nie zdoła im umknąć, ale miał nadzieję, że lwy sobie z nim poradzą, skoro w końcu udało się go dopaść.

[Assurbani]

Assu w koncu zdobył swoje pierwsze rany bojowe, z jednej strony się cieszył, a z drugiej był mocno wkurwiony, nie dość, że Eletan pozwala sobie na za dużo, próbując w jakiś sposób przeżyć między lwio ziemcami, to jeszcze pogrywa sobie z nimi jakieś kręgle. Jasny zaryczał kiedy ten wbił mu się w kark, automatycznie wkurzony Assu kiedy zauwazyl co planują jego koledzy, poczekawszy ich ruch bardzo szybko zblizyl się w stronę jego karku i tam wgryźć się w jego aortę, czy coś w tym stylu, tym razem juz nie miał zamiaru chybić, był na tylee zdeenerwowany, że był w stanie teraz zrobić doslownie wszystko, żeby odgryźć się hersztowi. Jego dni są policzone i to już przesądzone, ale pora już je skrócić.

[Mistrz Gry]

Sorry za późny odpis, miałem zamiar nieco wcześniej, ale najpierw przygotowania do sylwestra, a potem to właściwie dopiero dzisiaj się obudziłem

► Pokaż Spoiler

I. Atak Rudego:
Rudy Zręczność 50 + 5 za atak na ogon:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
4, 40, 34

Eltaen Zręczność 40 + 10 za szał bojowy:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
15, 44, 3

Rana dla Rudego 21% ciężka:

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
32

Obrażenia + 2

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
6

II. Atak Jasira:

Jasir Zręczność 72:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
5, 47, 11

Eltaen Zręczność 20 + 10:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
35, 38, 17

13% ciężka dla Eltaena:

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
88

Obrażenia + 2

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
1

III. Atak Assu automatyczne trafienie 27% ciężka:

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
3

Krytyk + 20:

Mistrz Gry wyrzuca 1d20:
16

Tym razem przodkowie okazali się przychylni Lwioziemcom, los im sprzyjał. Początkowo Eltaen kontynuował swój taniec śmierci gładko uchylając się przed atakami i korzystając z zamieszania, ale jego szczęście się skończyło. Udało mu się lekko drasnąć Rudego, ale kiedy już miał odskoczyć z równowagi wytrącił go nagły cios Jasira, co szybko doprowadziło do tego, że Assu bez problemów wskoczył na jego grzbiet i wgryzł się w aortę zgodnie z planem. Trysnęła krew i Herolda błyskawicznie opuściła jego szybkość i siła, nie minęło kilka sekund i padł na ziemię z zamglonymi oczyma, tak samo jak jego olbrzymi towarzysz. Co dziwne, Herold nie wydał z siebie ani jednego jęknięcia, a nawet lekko wykrzywił pysk w uśmiechu, kiedy upadał, co tylko spotęgowało wrażenie całkowitego szaleństwa Heroldów.

[Tib]

Tib odwrócił się na moment by obdarzyć Hamzę pełnym zażenowania spojrzeniem.
-Daj mu spokój, on już dostał za swoje- rzucił, po czym zwrócił się do Silvera.
-Cóż, niewykluczone, że zatańczyliśmy tak jak nam zagrali bo celowo chcieli skupić naszą uwagę na tych tutaj- rzekł ze spokojem, a następnie powrócił do obserwowania starcia.
Na pysku Tiba błysnął delikatny uśmiech, gdy Eletan zwalił się na ziemię.
-Dobra, dla nich wojna się skończyła. Zabierzemy ich na Lwią Skałę a potem przesłuchamy. Jasir, Asu, zajmijcie się lampartem. Wy pomożecie mi z tym bydlakiem- zwrócił się do Rudego i Hamzy, po czym wskazał łbem na Mugambę.
-Silver, idź przodem- zarządził, po czym zarzucił sobie na grzbiet brązowego giganta i kiedy wszyscy byli już gotowi, ruszył ku Lwiej Skale.

z/t

[Silver Hunter]

Silver wstał z ziemi i ruszył przodem na polecenie Tiba, podczas gdy pozostali dźwignęli nieprzytomnego lwa. Był ciekaw, co pokonani przeciwnicy mieli do powiedzenia i co dalej się z nimi stanie. Jeśli chodzi o niego, to zamierzał głosować za ich uśmierceniem, żeby nie zagrażali już więcej ich stadu, tym bardziej że przekonał się jak potężni, niebezpieczni i trudni do pokonania z nich wojownicy.

z/t

[Jasir]

Zaczęło od małego kroku. Lampart leżał już bezbronny, bezsilny, ale z obezwładniającym, szaleńczym uśmiechem. Jeżeli toczą wojnę z szaleńcami, muszą wiedzieć, że wariaci posiadają inny system wartości, inaczej mówiąc niektóre rzeczy się dla nich nie liczą. W tak morderczym uśmiechu Eletan ukrywał ból. Ich zamiarów nie da się przewidzieć, stali przy dwóch pokonanych przeciwnikach - pytanie "tylko" czy "aż?
Jasir ogarnął wzrokiem otaczającą ich sawannę. Można powiedzieć, że w pewnym sensie wszyscy zostali pokonani. Nie dał jednak wyrazu swoim myślom. Mimo wszystko, trzeba było Lwioziemcom jakieś słowa pocieszenia, bo wojownicy, szamani i cała reszta musieli trwać dalej.
- Dobrzy z was wojownicy... - westchnął, choć były jak najbardziej miłe słowa, pochwały i motywacji. Poklepał Rudego i Asu po ramieniu.
Tib wezwał ich na Lwią Skałę, więc razem z Asu podnieśli rannego lamparta i położyli go na swoich grzbietach. Niespodziewana akcja zmusiła go do odłożenia swoich planów na później. Zaczęło się od śledzenia Rei, a teraz znowu wracają na Skałę.

//zt

[Assurbani]

Trafił w same sedno, nie spodziewał się aż tak dobrego odzewu, myślał, że lampart uchyli się przeciwko jego ugryzieniu, ale wyszło jak wyszło i nawet lepiej dla lwioziemców, że w końcu to się skończyło, wszyscy prawdopodobnie mieli juz wszystkiego po pęczki, widząc po tym, jak bardzo dogryzają sobie nawet podczas bitwy, co prawda jasny ciągle słuchał pół uchem, ale nie reagował na nic totalnie, bo wiedział, że miał skupić się na walce. Jasny uśmiechnął się do Jasira, kiedy ten poklepal go po ramieniu i westchnął bardzo krótko, żeby spojrzeć jeszcze na ułamek sekundy w stronę Tiba i skinąć tylko głową. Pomógł po chwili Jasirowi z lampartem unosząc go na swój grzbiet, chcąc później przetransportować go razem z ekipą w stronę Lwiej Skały. Nie zwracał już uwagi na nic poza tym tylko pokierowal się w stronę miejsca, w którym mają przesłuchać kolegę Eltana.

z/t