Podnóże

[Tib]

Wszyscy tutaj jakby nagle złapali zbiorową zawiechę, tylko on się dzielnie trzymał. Tib czekał aż ktokolwiek z zebranych mu dopowie, gdy nagle dołączyła do nich kolejna osoba. Kanclerz miał rażenie, ze poznaje tego lwa. Czy to nie jego nieśli razem z Asu? Kiedy samiec zbliżył się do nich Kanclerz nie miał już cienia wątpliwości.
-Dobrze cie znów widzieć Panie Moyo- rzucił na powitanie.
-Żaden problem- odparł.
-Następnym razem nie znikaj nam tak bo szczerze mówiąc to trochę się o ciebie martwiliśmy- dodał, jednocześnie skanując samca wzrokiem.
-Mam nadzieje, ze wszystko się u ciebie ułożyło-

[Moyo]

Podniósł głowę, a jego kąciki warg uniosły się w zmęczonym,sztucznym uśmiechu. .
- Tak jest - odpowiedział salutując. Cieszył się że tu wrócił. Ale to przypominało mu o niej. Oczy rudogrzywego wyrażały jeszcze nie zaleczony ból ostatnich zdarzeń.
- Można tak rzec.- powiedział cicho. A więc to wszystko było na nic. Całe jego poświęcenie, wędrówki. Potrząsnął głową. To już nie ważne. To już przeszłość.
- A więc, więcej nie zniknę.
Nie odejdę wcale.
Tu jest moje miejsce.
Będę stał wytrwale,
na straży tych granic,
Tych ziemi i ludu
Jeśli tylko mnie przyjmiesz,
Bym mógł tego cudu,
co dzień smakować,
żyć tu cały czas.
Tak więc czy się znajdzie
Miejsce pośród was?- rzekł wyprostowany, jak gdyby żołnierz do przysięgi. Patrzył na kanclerza, a ten mógł zauważyć w oczach Moyo błysk nadziei. Nadziei na dom. Rodzinę. Dobrą służbę królestwu. Nadziei na to iż będzie potrzebny.

[Baqiea]

Hiena analizowała w głowie wszystkie za i przeciw. W końcu co ona zwykła przedstawicielka zebr mogła znaczyć przy osobach pokroju władców?
-To było by dość interesujące spotkanie-
Przyznała z lekkim zaciekawieniem i podnieceniem w głosie
-witaj lwie-
Przywitała przybyłego i po chwili, dając czas na rozmowę kanclerza z nim, dodała
-No zgadzam się. Co więcej czuje się zaszczycona iż taka propozycja padła. Podpowiedz mi tylko jak powinnam się do nich zwracać i kogo powitać pierwej-

[Athastan]

Cóż, odpowiedź Tiba była nawet bardziej zwięzła niż przypuszczał... Po prawdzie przychodząc tu, miał nadzieję że Kanclerz będzie miał pod ręką kogoś, kogo od razu będzie mógł odkomenderować do tego zadania, nie mniej jak widać nie można było mieć wszystkiego podanego na tacy. Wobec tego, by nie tracić więcej czasu, skinął mu łbem w geście podziękowania i oddalił się, by nie przeszkadzać w kolejnych ważnych rozmowach odbywanych przez zwierzchnika, ciesząc się, że to nie jemu przypadły one w udziale. Następnie, biorąc sobie do serca jego radę, ruszył na poszukiwanie wskazanego wojownika.

- Zt.

[Dhoruba]

Długo nie czekał, bo wkrótce zbliżył się do niego brązowogrzywy lew. Nigdy wcześniej co prawda nie spotkał Tiba, lecz szybko domyślił się, że to z nim ma do czynienia na podstawie jego słów. Cisnęło mu się na usta, by mu wypomnieć, jak długo kazał na siebie czekać, lecz się powstrzymał. Machnął jedynie krótko ogonem, po czym przywołał na pysk sztucznie przyjazny uśmiech, którym próbował zamaskować zdenerwowanie.
- Witam. Owszem, wolałbym porozmawiać na osobności - odpowiedział, zerkając wymownie na grupę zwierząt, które momentalnie zaczęły podchodzić do kanclerza. Obrzucił ich krótkim, niezbyt zainteresowanym spojrzeniem, jednocześnie wstając i spoglądając wyczekująco na Tiba. Sam w końcu tak dobrze okolicy nie znał, a do cuchnącej teraz niemiłosiernie gościnnej jaskini wracać nie miał zamiaru.

[Tib]

Kanclerz zdążył już zapomnieć o niezwykłym talencie moja jakim było mówienie wierszem, dlatego teraz wysłuchiwał go z niemałym podziwem.
-Cóż, nie wiem jak mógłbym tobie odmówić, tak więc witaj w Królestwie Lwiej Ziemi- odparł wesoło, po czym po przyjacielsku klepnął Moyo w bark.
-Jeżeli będziesz będziesz się u nas udzielał z takim samym zapałem jak składasz rymy, to wróże ci błyskawiczny awans i na prawdę niezłą karierę- rzekł, po czym skinął odchodzącemu Athastanowi.
-I tak się składa, ze już mam dla ciebie pierwsze zajęcie- powiedział, powracając wzrokiem ku rudogrzywemu.
-W ostatnim starciu wzięliśmy kilku jeńców, których trzeba było opatrzyć. Mógłbyś pomóc Athastanowi przetransportować ich do więzienia?- powiedział, po czym zwrócił się do hieny.
-Nie wątpię. Na początku powinnaś przywitać się z królową, czyli Raisą. Najlepiej dodając tego skinienie łbem. Zwracaj się do niej "wasza wysokość", ale nie zdziwię się, jak w trakcie rozmowy stwierdzi, że możesz się do niej zwracać po imieniu. Raisa, to na prawdę dobra królowa, która jest blisko swoich poddanych.
Kiedy odpowiedział hienie, jego wzrok spoczął na Dhorubie. Tib był ciekaw, czy gepard wie, ze jego królowa wysłała na Lwią Ziemię szpiega. Zapowiadała się ciekawa rozmowa.
-W takim razie pozwól za mną- powiedział, i o ile nikt z zebranych go nie zatrzymał, ruszył ku Lwiej Skale.

z/t

[Nejlos]

Chyba troszkę się mu przysnęło. Kiedy się obudził, towarzystwo na Lwiej Skale nieco się przemieszało. Rozejrzał się dookoła. Ojej, musi odnaleźć ojca, bo jak każde lwiątko zwyczajnie się za nim stęsknił! Poza tym czuł się dziwnie sam pośród takiej masy obcych lwów. Nie wiedział nawet, czy to co podsłuchał było prawdą czy tylko mu się przyśniło. Otrzepał się i zwyczajem każdego żywiołowego dziecka zbiegł ze skały.

zt.

[Moyo]

Moyo nie zdołał ukryć szerokiego uśmiechu. Właściwie lwu przylepił się do pyska wielki banan radości. Kanclerz go przyjął! I to jeszcze ma co do niego dobre przeczucia.
- Nie pożałujesz wasza cesarska... uhm kanclerzowska mość- skłonił się, a uśmiech,o ile to możliwe, jeszcze się zwiększył. Nareszcie. Zacznie nowe życie. Wysłuchawszy dokładnie instrukcji Tiba rudogrzywy zasalutował energicznie.
- Tak jest.- potwierdził. Od razu dostał zadanie. Jego przeczucie się sprawdzało. Tu właśnie przynależy. Zasalutował energicznie po czym pognał za Athastanem, obróciwszy się raz tylko, by objąć wzrokiem wszystko wokół. I już nigdy nie zapomnieć chwili w której przybył do domu.

Z.t

[Dhoruba]

No cóż, trzeba przyznać, że przez krótką chwilę patrzył na rudogrzywego lwa poetę ze szczerym zdumieniem, lecz szybko się otrząsnął, spoglądając z powrotem na kanclerza. Cudowne powroty członków stada tego stada to nie jego interes, nie miał więc ochoty poświęcać im zbyt wiele uwagi. Szczerze powiedziawszy jedyne na co teraz miał ochotę to załatwić wreszcie to, po co tu przybył i wrócić do siebie, gdzie zapewne spędzi kolejnych kilka godzin na odsypianiu. Choć w głębi duszy miał nieprzyjemne wrażenie, że nie będzie tak łatwo.
Machnął więc krótko ogonem, po czym podążył za Tibem.

/zt.

[Baqiea]

"ok mała trzeba pogadać z królową" pomyślała hiena po czym ukradkiem wymknęła się w kierunku "ważniejszych" części lwiej skały. Wszak czas porozmawiać z królową
z/t