Dla chcącego, nic trudnego [Ignis]

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Ignis:
K: 62

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
48, 27, 13

Gnu (K: 60, Z: 50, P: 30):
K: 60 - 40% = 36

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
40, 3, 6

Interpretacja: 3 sukcesy Ignisa, 44% na ranę cięźką, 8% na ranę krytyczną
Rzut na rodzaj rany:

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
27

Rana ciężka, rzut na ilość obrażeń:

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
8

Gnu: - 18 HP = 22 HP, nie żyje

Po kolejnym, tym razem dużo mocniejszym ugryzieniu @Ignisa, roślinożerca ostatni raz poruszył swoimi kończynami po czym stracił przytomność. Krew z jego szyi, która jeszcze przed chwilą płynęła wąską stróżką, teraz tryskała na wszystkie strony świata. Jednak nie trwało to długo gdyż w pewnym momencie serce zwierza nie dało już rady i zatrzymało się. Tak więc bez życiodajnej pompy, posoka po krótkiej chwili, przestała płynąć, jak za zakręceniem magicznego kurka.
Tak, to koniec... Właśnie to mógł teraz powiedzieć krwistogrzywy.

[Ignis]

Po dłuższej chwili zwierze przestało się ruszać, krew tryskała strumieniem, a takich właśnie chwilach cieszyłem się, że mam ognistą grzywę, przynajmniej nie widać tego na pierwszy rzut oka. Puściłem gardło zwierzęcia, wycofując głowę, po czym krew przestała płynąć
- Tak, to koniec... - Powiedziałem w eter, nie szukając konkretnego odbiorcy tych słów.
- Niech Ognisty Opiekun czuwa nad twoją iskrą życia - Dodałem jak panował zwyczaj uświęcenia broniącego się zwierzęcia oraz jego Pierwotnego Płomienia. Zamknąłem oczy zwierzęciu, po czym oddaliłem się na chwilę i zabrałem ostry kamień, chcą oskórować zwierzę.
Lecz za nim to zrobiłem, zbadałem nogę chcąc sprawdzić, jaka to była rana, co ją zostawiło oraz jakie mogło to być zwierze, po tym zająłem się już rzemieślnictwem. Na początku odpowiednio rozciąłem skórę na brzuchu, podbrzuszem i na gardle, pomimo iż moje działania były stanowcze i pewne, robiłem to bez pośpiechu, powoli, spokojnymi i płynnymi ruchami. Następnie zrobiłem nacięcia od wewnętrznej strony nóg zwierzęcia, a potem powoli z należytą uwagą, dokładnie zacząłem oddzielać skórę od mięśni, ścięgna i innych mięsistości. Zacząłem od łap, potem brzucha, grzbietu, ogona, szyi, na głowie kończąc. Szło mi w tym coraz szybciej, bez żadnych praktycznie problemów ani błędów, jeszcze trochę i z zamkniętymi oczami będę wstanie to robić. Następnie zająłem się odcinaniem ścięgien oraz skóry z ogona. Teraz zostało mi tylko posilić się, chociaż głodny nie byłem aż tak bardzo... To jednak miałem przed sobą gnu, a to nie byle co, więc zacząłem jeść na tyle ile potrzebowałem.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Tak, to był definitywny koniec polowania i pewnie dla większości byłaby to oznaka aby przystąpić do posiłku. Jednak nie dla @Ignisa. Wszak on, jako rzemieślnik nie atakował innych zwierząt tylko po to by zaspokoić głód ale również aby pozyskać potrzebne mu materiały. I tak też było tym razem. Dlatego za nim zaczął zajadać się swoją ofiarą, przystąpił do jej oskórowania. Aczkolwiek jeszcze zanim to nastąpiło, lew przyjrzał się jeszcze, zranionej kończynie. Oczywiście nie był on medykiem ale bardzo szybko stwierdził iż noga została przez kogoś ugryziona. Lecz przez kogo? Tego niestety nie potrafił wywnioskować.
Skończywszy to co zaplanował, samiec w końcu zabrał się za spożywanie świeżego, jeszcze nieco ciepłego mięsa, a kiedy najadł się do syta... No właśnie co? Co zrobił potem?

[Ignis]

Niestety za wiele się nie dowiedziałem, na temat ugryzienia, nawet moja wiedza wojownika oraz anatomi zwierząt nie za dużo się tutaj zdała. Jednak na pewno został ugryziony, więc drapieżnik, a ugryzienie było konkretne gdyż, podczas oskórowania wyszło, że ścięgno zostało przerwane. Czyli los gorszy od śmieci... to tylko czekanie na nią naznaczonym. Stwierdziłem, gnu nie uciekł by daleko nawet jakby próbował, lecz przetrwał tamten atak. Ciekawe czy ten drapieżnik oberwał w pysk od niego? Zaśmiałem się pod nosem, zabrałem wszystkie łupy i ruszyłem w dalszą drogę, znaną tylko mi drogę. Kierując się na północ, w stronę dzikiej kniei.

/ZT/
Podsumowanie:
+ 29 PD do krzepy
+ 7 PD do zręczności
+ 1x duża skóra