Księżycowy Potok

[Datura]

Poczuła ostry ból, kiedy cios samca ponownie przeorał jej skórę. Ponownie odsunęła od siebie myśl o tym, jakie paskudztwa mógł mieć za pazurami.
- Przeklęty wariat! Co się tak czepiłeś? - krzyknęła na niego.
- H'runów już dawno tu nie ma idioto! - o ile wiedziała, to wszyscy najeźdźcy już dawno odeszli. A szkoda, bo nic tak nie poprawia obrotów w biznesie medycznym jak agresywna armia przetaczająca się przez krainię.
Już zamierzała się do kolejnego ciosu, kiedy napastnik znieruchomiał. No ciekawe co teraz strzeli mu do łba. Na wszelki wypadek przyjęła postawę do uniku. Wpatrywał się w nią jak wół w malowidło. Jego kolejne słowa sprawiły, że nastroszyła grzbiet.
- Kanclerz zdechł. - odpowiedziała chłodno. Nigdy mu nie wybaczy, że pozwolił się zabić komuś innemu niż ona. Ten tutaj może i był do niego podobny, ale to samo można powiedzieć o wielu lwach. Gdyby przez ten cały czas nie był martwy, nie zostawiłby jej przecież na pastwę losu. Lepiej więc dla niego, żeby był trupem.

[Tib]

Jakaś część Tiba krzyczała teraz, że powinien przestać gadać i załatwić lwicę na dobre, była jednak ona coraz mocniej zagłuszana przez inny głos, który bardzo chciał, żeby były kanclerz kontynuował rozmowę.
-Tot? Wypraszam sobie, żyję i mam się dobrze- odparł, chociaż to jak jest ubrany zdawało się temu przeczyć.
W tym momencie brązowogrzywy postanowił, że na chwilę da sobie spokój z tym całym mordowanie. Lew przysiadł na zadzie a jego spojrzenie uważnie skanowało lwicę.
-Wiesz, wyglądasz znajomo, przypominasz mi Daturę, tylko że ona siedzi sobie teraz grzecznie na KIlimandżaro...- i w tym momencie ex kanclerz się zawahał.
Czy Datura z KIlimandżaro przez ostatni rok nie była podejrzanie mało wredna dla niego?

@Datura

[Datura]

Zaraz... to niemożliwe. Może to duch Tiba opętał tego nieszczęśnika. Chociaż kiedy przyjrzała się dokładniej...
- Ty łachudro! Pożałujesz, że żyjesz! - krzyknęła na niego, szczerząc kły.
- Tak? No doprawdy ciekawa jestem z kim tam sobie siedzisz na Kilimandżaro. Jak widać już nawet nie jesteś w stanie spamiętać imion. - w tym momencie pozostanie przy życiu było najgorszą decyzją jaką mógł podjąć Tib. Podczas gdy ona tuła się po krainie i musi współpracować z najeźdźcami, ten sobie sprowadza kolejne lafiryndy. O ile rzeczywiście to był on.
- Udowodnij kim jesteś. - przysunęła się bliżej strumienia, by schłodzić rany w wodzie. Nie spuszczała przy tym oka z samca. Wciąż nie miała przecież dowodów na to, że nie jest szalony.

[Tib]

Krzyk Datury sprawił, że Tib przez moment rozważał wycofanie się. Tak, to definitywnie musiała być prawdziwa Datura, nikt inny nie potrafił by tak na niego nawrzeszczeć.
-Z całą Lwią Ziemią no i oczywiście z tobą, chociaż jak teraz się nad tym zastanawiam...-brutalna prawda zbliżała się do niego z każdym kolejną chwilą, jednak podświadomość Tba dalej kierowała jego myśli na inne tory.
-A jak mam niby to zrobić? Opowieścią o tym jak z Athem i Jasirem wprowadziliśmy demokrację na Lwiej Ziemi, czy potrzebujesz jakiś namacalnych dowodów?- odparł.
Siedząc na zadzie lew obserwował jak Datura obmywa swoje rany.
-I wybacz, że trochę Cię podrapałem, przez tę inwazję najwyraźniej trochę mi odbiło- powiedział, śledząc wzrokiem ściekające z grzbietu lwicy stróżki krwi. Zdecydowanie nie wyglądało to ładnie, ale chociaż jej nie zabił.

[Datura]

- Potrzebuję teraz, żeby twój nędzny pysk znalazł się poza moim polem widzenia. I po raz kolejny, nie wiem z kim sobie siedzisz na Kilimandżaro, ale na pewno nie jestem to ja. I nawet nie myśl, że uwierzę, że się "pomyliłeś". Czy ta jest chociaż do mnie podobna? - gdyby nie to, że była ranna spróbowałaby ponownie poderżnąć mu gardło. Ale jeszcze nie teraz. I nie na jego warunkach.
- To że ci odbiło, to akurat widzę! - warknęła na niego ponownie. Jak widać nawet za nią nie zatęsknił, nawet nie próbował jej szukać! A ona jak głupia odwiedzała Lwią Skałę, szukając go, podczas gdy on się tutaj zabawiał w górala. Skrzywiła się, czując ból w ranie po pazurach Tiba.
- Nie chcę teraz na ciebie patrzeć. Muszę sobie opatrzyć rany. Będę w Upendi, jeśli chcesz, możesz przyjść. Ale ostrzegam, jeśli jeszcze raz podniesiesz na mnie łapę, to trafisz na mój stół operacyjny. - miała dość. Wolała myśleć, że Tib jest martwy, niż że całkowicie o niej zapomniał. Podniosła się, zagryzając zęby z bólu i ruszyła w dół stoku.

ZT

[Tib]

-Liczyłem raczej na coś w stylu, cieszę się, że cię widzę, ale chyba już zapomniałem jak okazujesz uczucia- odparł wesoło. Prawdę mówiąc brakowało mu tego narzekania i uszczypliwości ze strony fiołkowokiej.
-Wiesz przecież, że bym nie śmiał...-urwał, jeszcze raz spoglądając na zdobiące jej grzbiet blizny-...nieważne.
-Szkoda, troszkę liczyłem, że wpadniesz do mnie w gości-powiedział i nim zdążył zaproponować jej podwózkę na grzbiecie, ta odeszła.
-No dobra, no to do zobaczenia w Upendi-rzucił, po czym sam skierował się w kierunku Kilimandżaro. Miał do uporządkowania kilka spraw, a przede wszystkim musiał ustalić kogo przez cały ten czas bronił przed H'runami.

z/t

[Tunu]

Natrafiła na potok, zmęczona wspinaniem się w stronę szczytu zatrzymała się przy nim i rozejrzała, podziwiając urodę tego miejsca. Wzięła parę łyków świeżej wody, niezabrudzonej ziemią ani wszelkimi innymi śmieciami, po czym gdy poczuła się na siłach, zabrała się do roboty.
Przepękla zwykle znajdowała się w lasach, jednak była pewna, że przy odrobinie szczęścia znajdzie ją i tu, jako, że przez dostęp do wody wyrastało w tym miejscu kilka pokaźnych drzew.

Tunu wyrzuca 3d100:
33, 46, 68

W końcu los postanowił uśmiechnąć się do lamparcicy i wypatrzyła pnącze z jedną sztuką owocu, którego prędko zabrała, jakby zaraz ktoś miał jej ukraść. Wsadziła swoją zdobycz w wcześniej zebrany duży liść i zawinęła, żeby mu nie zrobić żadnych szkód w trakcie podróży.

zt

[Viktor]

Viktor przybył do górskiego potoku w poszukiwaniu wody górskiej. Znalazł bez problemu potok, z którego wlał wodę do dyni, w której zrobił dziurę. Następnie wrzucił do środka aloes i potrząsnął dynią kilka razy, a potem wymieszał zawartość drewnianym patykiem. Tak przygotowany wywar nałożył na łapę i wsmarował w poniesione rany podczas boju z Abidemii. Co się tyczy maruli to schował ją do tykwy, ale tym razem, żeby doszło do fermentacji i pozyskania marulówki, co to przyda się w miksturach albo do wypicia na rozluźnienie.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Nałożywszy na rany chłodną wodę z aloesem, Viktor natychmiast poczuł ulgę w bólu. Doświadczony medyk wiedział jak postępować z ranami, aby dobrze się goiły.

@Viktor +4 HP
Regeneracja zdrowia +10 HP na tydzień

[Viktor]

Podreperowany. Viktor udał się w kierunku pustkowi, zahaczając o trasę kilka innych miejsc.
- Przeklęta maupa. - pomyślał Viktor na sam fakt, że nie udało mu się zgładzić maupy. Musiał przełknąć gorzki kielich porażki.

Zt