Training macht den Meister [Trening Krzepy(+4), Tib i Lyarra](zakończone,udane)

[Tib]

Może jednak byłem dla niej zbyt ostry? W końcu to jeszcze dziecko- przeszło Tibowi przez myśl, gdy spoglądał na oddalającą się Jasiri. W sumie to nigdy przedtem nie szkolił dzieci a dal Hakiego też nie był zbyt dobrym ojcem.
-Zamierzasz teraz odpuścić mein Lieber?- zapytał spokojnym acz nieco głośniejszym niż zazwyczaj głosem po czym przysiadł na ziemi. Wprawne ucho było w stanie wyłapać w słowach Tiba odrobinę poczucia winy.

[Lyarra]

Lwica zatrzymała się i odwróciła głowę.
- A co innego mogę zrobić? - odpowiedziała pytaniem na pytanie, patrząc Tibowi w oczy wzrokiem dziwnie obojętnym.

[Tib]

Serce Tiba od razu zabiło żywiej, gdy Jasiri zatrzymała się a następnie zwróciła pysk w jego stronę. Co prawda nie było tego po nim widać, ale w środku generał cieszył się jak małe dziecko.
-Nawet przez moment nie spodziewałem się, że dasz radę mnie pokonać i nie tego od ciebie oczekiwałem. Celem tego ćwiczenia było sprawdzić, czy jesteś w stanie podjąć wyzwanie, pomimo że z góry zdajesz się być skazana na porażkę- przemówił, przez cały czas spoglądając w ślepia Jasiri.
-Swoją drogą pierwszą część zdałaś nawet nieźle, bo nie dałaś się sprowokować i nie zrobiłaś nic głupiego- rzekł a na jego pysku pojawił się delikatny uśmiech.
-Od ciebie zależ czy zdasz drugą część-

[Lyarra]

Lwica skrzywiła się, definitywnie niezadowolona.
- Głupotą jest robić coś z góry skazanego na porażkę - warknęła, lecz mimo swych słów zawróciła i znów skierowała się do kręgu. Stanęła we wcześniejszej pozycji, napinając mięśnie i uważnie obserwując Tiba. Nagle rzuciła się na niego, celując gdzieś w okolicach boku, lecz w ostatniej chwili zmieniła kierunek, by chwycić jego tylną łapę. Oczywiście pamiętała, że ma nie używać zębów i pazurów, więc starała się nie przebić Tibowej skóry, ale chciała, żeby trochę go zabolało.

[Tib]

-Słuszna uwaga moja droga- odparł wesoło, gdy lwica ruszyła w jego kierunku.
-Jednak czasem trzeba wykonać rozkaz, pomimo że z pozoru jest on pozbawiony sensu-dodał tym samym tonem i przygotował się na przyjęcie ataku. Widząc, gdzie atakuje, lew zamierzał zdzielić ją łapa kiedy ta będzie jeszcze w locie, jednak brązowa niespodziewanie zmieniła kierunek uderzenia i tibowa łapa przecięła powietrze. Chwilę później lew poczuł, że coś zaatakowało jego tylną łapę. Nie było to zbyt bolesne, ale do przyjemny odczuć też nie należało, więc lew postanowił wykorzystać swój największy atut, czyli masę. Tib zamierzał delikatnie przygnieść młodą swoim ciałem o ile ta nie zdecyduje się uskoczyć.

[Lyarra]

Przewróciła oczami na tą uwagę. Mimo wszystko wydawało jej się to głupie. Zaraz jednak musiała skupić się na walce. Z zadowoleniem stwierdziła, że pierwsza część jej planu się powiodła. Dostrzegła natomiast, że Tib zaczął się przechylać w jej stronę. Odskoczyła, a jeśli jej się to udało, bez chwili wytchnienia rzuciła się na ogon mentora. Nie, w tym już nie było większego planu, robiła po prostu to, co akurat jej przyszło do głowy.

[Tib]

Tib liczył się z faktem, że mała może spróbować zrobić unik, dlatego kiedy tylko poczuł, jak lwiczka puszcza jego łapę, wykonał przy tym potężny zamach w jej stronę. Jeżeli uda mu się trafić to brązowa zapewne srogo oberwie, jednak brązowogrzywy popełnił w tym momencie wielki błąd. Żeby wykonać zamierzony wymach Tib musiał przyjąć bardzo niestabilną pozycję i nawet delikatne pchnięcie mogło go teraz powalić. Nie wiadomo, czy lew nie zdawał sobie z tego sparwy, a może nie spodziewał się, że zamiast wykonać unik, młoda ruszy wprost na niego?

[Lyarra]

W zasadzie również Jasiri nie bardzo zdawała sobie sprawę z niezbyt stabilnej pozycji Tiba. Po prostu gdy zobaczyła lecącą w jej stronę łapę, rzuciła się do ucieczki. A że w przód ucieka się najszybciej, skoczyła w ten sposób na samca.

[Tib]

I stało się, celowo lub nie brązowa uderzyła Tiba na tyle mocno, że ten stracił równowagę i całym swoim cielskiem runął na ziemię. Kiedy w pełni uświadomił sobie co się właśnie stało zawiesił na lwiczce zdziwione spojrzenie. Po krótkiej chwili spędzonej na bezmyślnym gapieniu się, Tib uśmiechnął się szeroko, po czym wybuchnął szczerym, donośnym śmiechem.
-A nie mówiłem, że ci się uda?- rzekł wesoło, gdy już trochę udało mu się opanować swój śmiech.

[Lyarra]

Na obliczu lwiczki zagościł wyraz dumy tak wielkiej, jakby właśnie została mianowana nowym Generałem. Podeszła do Tiba z napuszoną, wypchniętą do przodu piersią.
- Dałeś mi fory - mruknęła i Polizała się po barku, jednak widać było, że cały czas była bardzo z siebie zadowolona.