Wszystkie dzieci nasze są [Nilima und Tib]

[Tib]

-Podejrzewam, że to dlatego, że jest przekonany, że dzięki swojemu doświadczeniu wie co jest dla ciebie lepsze. I pewnie przy tym cholernie boi się, że mogłabyś wpaść w łapskach tych drani, którzy wybili Pierworodnych- powiedział przez cały czas utrzymując kontakt wzrokowy z jasną. Jako ojciec doskonale rozumiał przynajmniej część zachowań Thanatosa, ba w niektórych miejsca gwardzista popełniał dokładnie te same błędy co kiedyś Tib.
Słysząc, że Nil rozważał odejście z Lwiej Ziemi, Kanclerz odruchowo przycisnął ją mocnej do siebie.
-Nie musisz nigdzie odchodzić- odparł zdecydowanym głosem- już raz dałem ciała i kompletnie zawaliłem jako ojciec, ale nie zamierzam powtarzać swoich błędów.
Tib zdawał sobie sprawę, że bierze na siebie kolejne obowiązki, chociaż ponieważ był kanclerzem to miał już ich całkiem sporo. Z drugiej jednak strony brązowogrzywy widział w tym szansę, na udowodnienie przed samym sobą, że potrafi być dobrym opiekunem.
-Zaopiekuję się tobą moja droga, ale prosiłbym cię, żebyś dalej nazywała mnie wujkiem, zgoda?-

[Nilima]

-Kiedy jest się przy kimś kogo się kocha, nie ważne co było. Wszystkie złe chwile znikają, a przebywanie z taką osobą sprawia, że czuje się kimś szczególnym. Nie czuję tego przy nim, a przy tobie, wujku. Wtedy, na skale... pozwoliłeś mi zostać, wiedziałeś że nie robię niczego złego, po prostu chcę być przy tobie w tak ważnym wydarzeniu. Uważasz że ojciec zabrał mnie bo to było dla mnie lepsze? Albo skarcił za to, że za mało mówię, czy gaduły mają lepsze życie?- zapytała, nie rozumiejąc już wszystkiego. Oczywiście, rozumiała że mogło być mu ciężko, jednakże dla niej, po prostu przerosło go bycie ojcem albo znudziło, kto wie. Nie chciała marnować swego życia, dlatego czuła że najlepszym wyborem będzie ten, kto z początku pomógł jej znaleźć się na tych ziemiach, kto zawsze doceniał ją i traktował niczym własną. Uśmiechnęła się więc nieco, ożywiła również, słysząc że przygarnie ją pod swoje łapy. -Zgoda.- odpowiedziała, wtulając się w jego futro.

[Tib]

Cóż, ciężko było dyskutować z argumentami Nilimy, dlatego zamiast gadać, Tib pozwolił jasnej wtulać się w jego futro i na dodatek są objął lwicą swoją prawą łapą. Swoją drogą, kanclerz nie posądzał Thanatosa o złą wolę wobec swojej córki. Gwardziście po prostu brakowało doświadczenia w ojcowaniu i stąd brały się te wszystkie błędy, które popełniał. Kiedy posiedzieli już tak dłuższą chwilę, brązowogrzywy zwolnił uścisk, po czym opuścił wzrok na Nil.
-Tylko mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę, iż sam jestem dość wymagającym opiekunem, prawda?- zapytał wesoło.