Podnóże

[Ventruma]

-nie wiem o jakie cele ci chodzi..- Ven nie droczyła się z Narie tak jak z Daturą tylko mówiła samą prawdę. Nie miała pojęcia o co może jej chodzić.- Nie możemy powiedzieć Tibowi! Będzie zły, że poszłam sama! Obiecuję, że już nie pójdę, ale on się nie mogę dowiedzieć, bo złamałam jego prośbę..- Powiedziała przestraszona. Ven tu była nowa. Nie wiedziała jaką karę może dostać za takie przewinienie. Jednak wolała, aby Tib nie wiedział. Na ogół Tib, był fajny i miły, ale nie znała go tak dobrze, by określić czy będzie zły.

[Narie]

Pokręciła z uśmiechem głową.
- Nie ważne. - Może rzeczywiście lwica jest trochę za młoda na dopuszczenie takiej ewentualności.
- Posłuchaj, jeśli chcesz pomóc temu porwanemu lwu, to to jest najlepszy sposób. Jestem pewna, że nie będzie się za bardzo denerwował. Jeśli chcesz, to mogę najpierw sama z nim porozmawiać. Co ty na to?

[Ventruma]

-Myślę, że powinnyśmy przyjść do niego razem.- Powiedziała. A po za tym.. wytłumacz mi! O co ci chodzi? Do jakich celów? Chce wiedzieć!- Powiedziała energicznie.

[Narie]

- Chodzi o to... znaczy... krótko mówiąc mogła chcieć go zgwałcić. - powiedziała szybko i aż zadrżała na samą myśl. Skinęła lwicy głową.
- Myślę więc, że powinnyśmy to zrobić jak najszybciej. - Ruszyła kilka kroków w stronę Generała i obróciła się, by sprawdzić, czy Ven podąża za nią.

[Ventruma]

Ven szła za nią. Jednak tego krępującego tematu nie chciała ciągnąć, więc tylko pomyślała w głowie ,,A to się zdarza ze strony dziewczyn?'', po czym widząc oddalającą się Narie poszła za nią.

[Narie]

Księżniczka podeszła do Tiba oraz jego rozmówców i po raz wtóry skinęła im głową, lecz tym razem usiadła spokojnie, czekając, aż skończą.

[Ventruma]

Ven usiadła obok niej zdenerwowana. Bała się reakcji Tiba bardziej niż białej lwicy. Pewnie dlatego, że wiedziała co ją czeka, a nie wiedziała jakie ma zamiary biała lwica.

[Tib]

-Witaj synu- rzucił wesoło, gdy dołączył do nich Jasir.
-Niestety spóźniłeś się trochę na ceremonię- dodał nieco smutniejszym głosem. Cóż, możliwe, że czarnogrzywy miał w okolicy jakąś kryjówkę i z niej obserwował przebieg uroczystości. Pytanie tylko, po co miałby to robić?
-Oczywiście, dokończę jeszcze rozmowę z naszym nowym przyjacielem i będę wolny- odparł na wzmiankę o „czymś ważnym”. A pomyśleć, że jeszcze chwilę miał cichą nadzieję, że reszta dnia upłynie mu w miarę spokojnie.
-Cóż, w takim razie wypadałby dać ci szansę mein Freund- zwrócił się do Mjuviego, jednocześnie posyłając mu szeroki uśmiech.
-O historii stada opowiem ci na szkoleniu, które niebawem ci zorganizuję, bo jak sam widzisz jestem teraz trochę rozchwytywany- powiedział wesoło i już miał obrócić się do Jasira, gdy dołączyły do nich Ven i Narie.
Nim kanclerz zdążył się dopytać o jakie kablowanie może chodzić, księżniczka zabrała małą na stronę. Kiedy rozmawiał Tib zdążył domyśleć się o co mogło chodzić. Widząc idącą za Narie Ven, lew zawiesił na nieposłusznej młódce lodowate spojrzenie.
-Czyżbym słusznie domyślam się, że mnie nie posłuchałaś? - zapytał surowym tonem. Oczywiście, Kanclerz nie miał zamiaru krzyczeć na młódkę ani szykować dla niej jakiejś kary. Chociaż trudno w to uwierzyć to sam był kiedyś młody i jeszcze nie zapomniał, że ten wiek rządzi się swoimi prawami. Nie zmieniało to jednak faktu, że lwica go okłamała i należała jej się za to bura.

[Ventruma]

Ven opadły uszka, lekko się schyliła, a jej wzrok poleciał na ziemie. - Ale.. nic mi się nie stało... i dowiedziałam się paru rzeczy..., a po za tym jakbym nic nie zrobiła to nikt za szybko, by nie starał się pomóc.. musiałam coś zrobić skoro inni nic nie robią.- Powiedziała odwracając głowę w stronę Tiba. Jednak ciągle jej oczy wędrowały po twarzy Tiba tak, żeby nie spojrzeć mu w oczy. Dla niej to się wydawało słuszne. Przecież skoro lwica i ten chłopak stamtąd odeszli, po co mieli by wracać? Chodź Tiba postrzegała na miłego, nie chciała, aby Narie mu mówiła, bo jeszcze nie widziała jak był wściekły, więc nie wiedziała jak może zareagować

[Mjuvi]

- Dziękuję za podarowanie mi szansy - odpowiedział krótko do Tiba. W dodatku z tym szkoleniem, było na tyle ciekawie żeby wykazać się na ile jest silny i w ogóle. Po ukończonej rozmowie, kiwnął głową do Tiba i pozostałych.
- To w jakim razie oddalę się, nie chciałbym przeszkadzać w waszych rozmowach - wypowiedział uprzejmie do kanclerza, królowej i drugiej lwicy. Gdy pozwolili mu odejść z podnóża poszedł w nieznanym mu kierunku.

z.t