Rozłożyste Akacje

[Saoirse]

Trochę zbiło ją z stopu gdy czerwona wstała pokazując w całej swojej okazałości swój rozmiar i osobliwe lśniące czerwone futro. A jeszcze bardziej zbiło ją z tropu gdy ta się odezwała. A więc to wielkie grzywiaste coś to lwica? Saoirse chyba nie zorientowała się jak mocno ją to zaintrygowała i jak długo zaczęła przyglądać się i kontemplować osobisty wygląd lwicy aż ta w końcu nie dała za wygrana i nie poszła.
- Nuda... - Sarknęła pod nosem. No ale skoro już się obudziła to czas się w koncu wybrać w stronę tej fajnej skały.

zt.

[Mistrz Gry]

@Corrax Filius
Skrzydlata zwiadowczyni nie musiała zbyt długo podążać za Azmodanem, gdyż ten zwolnił już na sawanną. Sokół zaczął krążyć nad rozłożystymi akacjami i wciąż raczej jej nie zauważył, był zbyt zaaferowany swoim zadaniem. Wysłannik mrocznego lwa zanurkował w końcu i wylądował na jednym z drzew. Z tej odległości Corrax mogła jedynie stwierdzić, że u stóp drzewa stoi jakaś czarna sylwetka zwierzęcia które zaczyna rozmawiać z Azmodanem. Jednak żeby dowiedzieć się czegoś więcej, będzie musiała zaryzykować wykrycie i podlecieć jeszcze bliżej. Być może w locie Azmodan nie uważał aż tak, ale teraz na ziemi jego spostrzegawcze oko trudno będzie ominąć.

[Aquila]

Tereny poznała bez przeszkód, acz sprawa skomplikowała się kiedy sokół zanurkował lądując na drzewie. Orlica rozejrzał się po okolicy zastanawiając się jak ukryć swoją obecność, albo chociaż zamaskować ją na tyle by nie wypaść na szpiega. Może udawać że poluje? Albo że zbiera zioła? Ta druga opcja wydawała się samicy lepszą zasłoną, jak zostanie przyłapana wtedy może ich zainteresować sobą?
Obniżyła lot zatem i wśród traw zaczęła szukać znajomych kształtów, udając minimum zainteresowania parką pod akacją.

Aquila wyrzuca 3d100:
97, 20, 98

[Mistrz Gry]

Oczywiście Azdmodan ją dostrzegł. Po wylądowaniu ten sokół zdawał się panować wzrokiem nad całą okolicą. Na szczęście dla Corrax nie przejął się zbytnio jej obecnością. Zwrócił głowę z powrotem w stronę rozmówcy, który okazał się być sporych gabarytów lampartem ze skórą poznaczoną wieloma bliznami. Niestety nie mogła usłyszeć ich dość wyraźnie, dobiegały ją tylko urywki ich ściszonych głosów.
- Wódz nie ma wątpliwości....
- Plan skłócenia nie wypalił...
- Że co?!
- Tak tak księżniczka
-Twój brat...
Żeby dowiedzieć się czegoś więcej musiałaby podlecieć jeszcze bliżej i nie dało się tego zrobić zwyczajnie udając zbieranie ziół. Lampart i sokół rozmawiali za cicho by dało się podsłuchać ich w pełni nie wzbudzając podejrzeń.

[Ventruma]

-Ehh... nie mogę dalej... chwile...- Powiedziała dysząc. Rozglądała się.

[Tib]

Kanclerz zatrzymał się tuż przy lwiczce, zdala od Corrax i reszty towazystwa, po czym sam pozwolił sobie na kilka głębszych wdechów i wydechów. Nie spodziewał się, że trzeba będzie leźć aż tak daleko.
-Jeżeli ten młody lew jest w niebezpieczeństwie, to nie możemy się zatrzymywać- powiedział, spoglądając na Ven.
-Zmniejszymy tempo i odpoczniesz podczas marszu a teraz ruszajmy- powiedział, po czym szybkim marszem ruszył przed siebie.

z/t

[Ventruma]

Ven ruszyła w stronę potoku.
ZT

[Aquila]

Strzępki wiadomości wystarczyły Corrax. Nie będzie ryzykować tu życia by podsłuchać coś więcej. Nie znalazła też żadnego przydatnego zielska, ale dla niepoznaki skubnęła jakąś roślinę i odbiła się wzbijając w powietrze. Rzuciła jeszcze okiem na dwójkę żeby dobrze ich zapamiętać.

ZT

[Ventruma]

// @Thanatos , @Koto
Zahaczyli o sawanne po drodze. Gdy była coraz bliżej domu, poczuła znowu wzrok Tiba. Pewnie gadają teraz o ważnych sprawach i dokonują przełomu w JEJ śledztwie, a ona nie może wiedzieć. Czemu? Czy Tib jej nie ufa? Myśli, że z kimś współpracuje? Ehh... cokolwiek myśli, nie ufa jej. To się musi zmienić.-Than, czemu Tib mi nie ufa?- Zapytała ze smutkiem.- Przecież ja tam poszłam, ale dla dobra tego chłopaka, a po za tym nic mi się nie stało...- Powiedziała patrząc w ziemie. Chciała pomóc, a jeszcze ją za to każą. Nawet nie może się dowiedzieć czy nie rozwiązali sytuacji. Może nawet już go uratowali, a ona o tym nie wie. Chciała jak najszybciej wrócić.

[Koto]

Koto podążał dość sprężystym krokiem obok Ven. Starał się z nią zrównać nie iść ani szybciej ani wolniej. Rozglądał sie przy okazji dookoła jakby nagle kazano mu zapamiętać każdy szczegół.
Nie wolno łamać zasad. Powiedział nieco zbyt sucho jakby wiązały się z tym przykre wspomnienia. Spojrzał na Ven przez dłuższą chwilę i pchnął ją lekko ramieniem.
Hej, podobno jesteś w tym stadzie od niedawna. By zbudować zaufanie trzeba czasu.
Mowiąc to uśmiechnął się lekko jakby chciał podnieść ją na duchu.