Ukryta Jaskinia

[Aquila]

Może to i lepiej że ją zignorowano, nie była pewna czy ma ochotę bliżej zapoznać się z tym czarnym osobnikiem, czuła bowiem w kościach że coś jest z nim nie tak i to nie tylko w jego wyglądzie zewnętrznym, ale też i na poziomie duchowym.
Prawdziwie rozdarta poczuła się kiedy Azmodan poleciał najpewniej powiadomić Valtana i Eltaena o "mrocznych" planach. Nastroszyła się i stwierdziwszy że lepiej sprawdzić kim jest ta dwójka, poleciała za sokołem.
Może też dowie się o którą księżniczkę im chodzi, jakie mają plany co do niej i jaki ma to związek z Lwią oraz Złą Ziemią.

ZT

[Tib]

Nowa fabuła

-Aktywność wroga w okolicach Kilimandżaro spadała praktycznie do zera. Podejrzewam, że zbyt szybka ekspansja zaburzyła ich organizację przez co zmuszeni byli się przegrupować. Jako osoba odpowiedzialna za wasze bezpieczeństwo nalegam, by pozostać jeszcze w ukryciu przynajmniej przez kilka najbliższych tygodni. Nie Jasirze, nie próbuję was tutaj uwięzić...-dodał wywracając przy tym oczami. Tib stał wyprostowany przed kilkoma rzędami ustawionych na skalnych półkach kamieni. Każdy z nich miał przedstawiać pysk, któregoś z Lwioziemców, jednak rysunki były na tyle marnej jakości, że chyba tylko ich autor potrafił je odpowiedni przypisać. Byli tu Athastan z Jasirem, Shani wraz z dzieciakami, Datura, Thanatos, Zawadi, Silver Hunter, młode książęta, tibowe wnuki, a także cała reszta wesołej gromadki.
-Dzięki za troskę Ath, ale nie potrzebuję wsparcia, ci wredni dranie nie mają ze mną najmniejszych szans. Jak któryś z nich pokaleczy mi zad, to wtedy na pewno się do ciebie zwrócę- odparł, jednocześnie posyłając skalnemu radcy wesoły uśmieszek.
-A teraz jeżeli pozwolicie, udam się na kolejny patrol. Kto wie, czy wróg nie kryje się tuż pod naszymi nosami- dodał tonem, który dość mocno zalatywał paranoją.
-Tak skarbie, wrócę na kolację...- odparł kamiennej Daturze, po czym zwrócił sie w kierunku wyjścia.
-Za króla i Lwią Ziemię!-zakrzyknął, po czym szczerze podekscytowany wystrzelił z jaskini.

z/t

[Piegus]

Wiele się zmieniło w ostatnim czasie. On sam wrócił do krainy nie do końca będąc pewny czy jest ku temu jakiś sens. Przemierzając różne okolice złapał znajomy trop i aż zatrzymał się. Chciał mieć pewność czy zmysły nie robią sobie z niego żartów. Zdawało się jednak, że nie nie. Machnął lekko ogonem. Ruszył za tropem ale utrzymując większą ostrożność. Wolałby nie nadziać się na coś dziwnego.

[Tib]

Tib wracał właśnie do jaskini, po wywaleniu z niej ostatniej porcji kamiennych lwioziemców. Głupio mu się było do tego przyznać, ale wychodziło na to, że przez ostatni rok wcale nie bronił Lwiej Ziemi no i brutalnie zamordował kilkanaście niewinnych osób. Co gorsza, prawdopodobnie ci, których myślał, że broni dawno już nie żyli. Kiedy tak sobie rozmyślał, jego nozdrza wychwyciły znajomą woń. Z powodu dziur w pamięci Tib nie potrafił jej dobrze zaklasyfikować i nie pamiętał czy należy do swojego czy wroga. Z tego powodu, były kanclerz zaczął się zakradać do miejsca, gdzie prowadziła woń, czyli do jego jaskini. Kiedy dotarł do wejścia, zobaczył w jaskini czyjąś sylwetkę, zwróconą tyłem w jego stronę.
-Hej, ty! Ta jaskinia nie ma drugiego wyjścia, więc nawet nie próbuj ucieczki. Teraz powoli odwrócisz się w moją stronę nie robiąc przy tym żadnych głupot!- zagrzmiał, jednocześnie szykując się na ewentualną walkę.

[Piegus]

Był pewny tej woni, zaskoczony nadal ale pewny. Nie powinien był ruszać w drogę. Może wszystko potoczyłoby się lepiej? Nie mógł niczego być pewny i nic przewidzieć. Szedł ostrożnie i słysząc głos odwrócił się. Nie miał w głowie ucieczkę. Nie byłoby to w jego stylu. Nie był w pierwszej chwili aż tka pewny ale.. Nie mógł się mylić. Na pewno.
-Tato, to ja, Piegus- Rzekł swoim wesołym z natury głosem i zaczął kierować się w jego stronę. Nie wiedział czy ten w ogóle byłby chętny go tutaj widzieć ale ...

[Tib]

Widząc jak tamten się odwraca Tib odruchowo napiął mięśnie. Przez moment niewiele brakowało a przyzwyczajenie wzięłoby nad nim górę i skoczyłby intruzowi do gardła, słysząc jednak jego głos, powstrzymał się.
-Piegus?- wydusił z siebie, jakby jego mózg dalej napotykał problemy z zaakceptowaniem nowej rzeczywistości. Brązowgrzywy trwał przez chwilę w zawieszeni, jednak gdy tylko zobaczył przed sobą znajomy pysk, ruszył w jego stronę i gdy tylko ten znalazł się w zasięgu jego łap, pochwycił go i wyściskał.
Piegus, mój kochany synku, tak bardzo się bałem, że zginąłeś-mówił, ściskając go może nieco zbyt mocno.

[Piegus]

W pierwszej chwili nie był pewny czy ojciec go poznał. Nawet miał chwile zwątpienia. Jednak skarcił się za taka myśl. Ojciec rozpoznał go i to piegowatego uradowało jak mało co. Ucieszył się kiedy ten go rozpoznał i sam objął go łapami będąc już przy ojcu.
-Tak się cieszę, ze cię znalazłem- Nie dało się ukrywać jego radości. Cieszył się, że znowu jest tu gdzie powinien.
-Przepraszam tato, powinienem był zostać przy tobie- Otarł swój już duży łeb o jego grzywę.
-Nie tak łatwo mnie zabić, wychował mnie zawodowiec- dodał z wyraźnym uśmiechem na pysku- Czy wszystko dobrze z tobą?- W końcu nie widział go tyle czasu.

[Tib]

-Zginąłbyś gdybyś został, dobrze że odszedłeś- powiedział zwalniając nieco uchwyt. Chwilę potem Tib doszedł do wniosku, że starczy już czułości i odsunął się od Piegusa. Brązowogrzywy klepną go po przyjacielsku na wzmiankę o zawodowcu, po czym uważnie zlustrował syna wzrokiem.
-U mnie wszystko gra, a przynajmniej z grubsza. Ty z kolie widzę, ze sporo wyrosłeś i nabrałeś mięśni-dodał a z jego spojrzenia biła dostrzegalna duma.
-Co przez ten cały czas robiłeś?-

[Piegus]

Czy faktycznie by zginął? Nie wiedział i nigdy and tym jakoś szczególnie nie rozmyślał.
-No widomo, mam to po tobie- W końcu ojciec tez nie był szkieletem- Na pewno gra? Zwykle koło ciebie kręcili się inni- a teraz? Teraz zdawał się być tutaj sam.
-Wędrowałem z Tendaiem dość długi czas, potem spotkaliśmy dziwnego szamana i mówił, ze wiśniowy musi podążyć inną drogą aby uporać się ze swoimi demonami a ja inna aby ze swoimi - Zasiadł na tyłku rozmyślając-No i skierowałem się tutaj, byłem za wielką woda tam daleko i no nie marnowałem czasu, trzeba jakoś wyglądać- Dodał szczerząc lekko kiełki do ojca. Cieszył się tego spotkania i miał wesoły głos.
-Kiedy wracasz do domu?- Zagaił, myśląc o skale, dla piegowatego tam był dom.

[Tib]

Słysząc o innych Tib wyraźnie posmutniał na pysku.
-Zginęli, a przynajmniej większość z nich a wszystkie tutejsze stada zostały zniszczone. Pod twoją nieobecność mieliśmy tu najazd H'runów, którzy wyrugowali tę krainę z życia. Przez ostatni rok siedziałem tutaj i zabijałem każdego najeźdźcę, który wpadł mi w łapy- streścił mu pokrótce. Oczywiście pominął tę część o swoim szaleństwie i mordowaniu całkowicie niewinnych osób.
-Tendai? Nic mi to imię nie mówi, ale ciesze się, że chociaż ty nie narzekałeś na brak towarzystwa. A z szamanami chyba już tak jest, nigdy nie spotkałem żadnego normalnego- zażartował.
-Ale mam nadzieję, że pomógł ci się uporać z tym co cie męczyło- zapytał, a w jego spojrzeniu pojawiła się troska.
-Co do powrotu do domu...to chciałbym cię poprosić o szczerą odpowiedź. Czy wierzysz, że w swoich decyzjach kieruję się dobrem Lwiej Ziemi i zależy mi na niej?-